شنبه ۱۵ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 4 May 2024
 
۰
۱

مردی که امید را در دلها دمید+تصاویر

شنبه ۳ تير ۱۳۹۱ ساعت ۱۴:۲۹
کد مطلب: 229941
حاج عبدالله والی مجاهدی عاشق خدمت بود، مردی که در روزهایی که بسیاری علاقه ای به حضور در مناطق محروم نداشتند، نور امید و زندگی را در دل مردمان منطقه بشاگرد زنده کرد.
مردی که امید را در دلها دمید+تصاویر
به گزارش جهان به نقل از مهر، شش سال از پرواز حاج عبدالله والی، والی دلهای بشاگرد می گذرد. حاج والی مسئول کمیته امداد امام (ره)بشاگرد بود، فردی که به عنوان نماینده مدیریت جهادی شناخته می شود.
 
حاج عبدالله والی فرزند مرشد نصر الله والی سال 1372 در دولاب  تهران به دنیا آمد، پس از اتمام تحصیل در بانک صادرات مشغول به کار شد و سه فرزند ماحصل ازدواج حاج والی بود. 
 
وی که فعالیت گسترده ای در مبارزات مردمی علیه رژیم ستم شاهی داشت، سال 61  پس از پیروزی انقلاب راهی بشاگرد شد تا از سوی کمیته امداد به آبادانی این ناحیه بپردازد، حدود ۲۲ سال با اجرای طرحهای گسترده عمرانی، مردم محروم بشاگرد را از فقرهای مختلف رهانید و چهره قبلی این منطقه را به کلی دگرگون کرد.
 
نزدیکان حاج عبدالله والی از این مجاهد نستوه وعاشق خدمت سخن می گویند.
 
https://cdn.jahannews.com/images/docs/000229/n00229941-b.jpg

گوشه ای از خدمات حاج والی
 
علی داستانی در گفتگو با خبرنگار مهر، از حاج عبدالله به عنوان یاور و مددکار نام می برد و می گوید: از همان روز اولی که حاج عبدالله وارد روستای ربیدون (خمینی شهر) شد بنده گفتم آقا عبدالله ما در خدمت شما هستیم هرکاری داشته باشید انجام می دهیم.
 
وی بیان داشت: در ادامه گفتم تا حالا هیچکس به اینجا نیامده و انشاالله با آمدن شما وضع ما اهالی خوب بشود به امید خدا، (عبدالله) دستی به سرشانه ام زد و گفت که "انشاالله با کمک خود شما اهالی".
 
داستانی اظهارداشت: این خود یک خاطره بود که هیچگاه از خاطرم پاک نمی شود، تمام لحظاتی که با عبداله بودم خاطره است و خاطرات زیادی از او در ذهنم است.
 
وی گفت: روزی با چند تن از پرسنل امداد و حاج عبدالله برای سرکشی به روستاهای دور افتاده و محروم حوزه "جگی" سرحدی رفتیم و مقداری مواد غذایی برای تناول خودمان همراه داشتیم، وقتی که به یکی از این روستاها رفتیم و حاج عبدالله وضعیت آنان را دید هر چه مواد غذایی و میوه همراه داشتیم بین آنان تقسیم کرد.
 
داستانی می گوید: اوایلی که عبدالله والی آمده بود با بیل و گلنگ و دست با کمک اهالی جاده می ساختیم ولی عبدالله پابه پای اهالی بیل و گلنگ به دست می گرفت و در ساخت جاده مردم را کمک می کرد که این باعث دلگرمی ما میشد.
 
https://cdn.jahannews.com/images/docs/000229/n00229941-t.jpg

وی افزود: حتی زمانی که حاج عبداله به بیماری مالاریا در آن زمان مبتلا شد، ازوی می خواستیم که دست از کار بکشد و استراحت کند ولی او خستگی ناپذیر بود.
 
وی سادگی، احترام به مردم، برخورد مناسبت با مردم، صبر و حوصله فراوان و نماز اول وقت را از مهمترین خصوصیات اخلاقی حاج عبدالله عنوان کرد و گفت: عبداله از درس خواندن دانش آموزان بشاگردی خیلی لذت می برد و به برکت حضور همین حاج عبدالله است که حوزه علمیه خمینی شهر بشاگرد به لحاظ علمی در سطح بالایی قرار دارد.
 
https://cdn.jahannews.com/images/docs/files/000229/nf00229941-1.jpg

همچنین در ادامه به سراغ حجت الاسلام سید محسن مومنی از دیگر دوستان و نزدیکان حاج عبداله رفتیم.
 
وی توسل به اهل بیت(ع)، ذکر و قرآن خواندن بر مشکلات را از خصوصیات حاج عبدالله بیان کرد و در ادامه می گوید: نماز شب حاج عبداله والی هیچ وقت ترک نمی شد، حتی بعضی از اوقات که وی مسافت طولانی میناب به بشاگرد را طی می کرد با وجود اینکه بسیار خسته بود نماز شب را به جا می آورد.
 
حجت الاسلام مومنی اهمیت دادن به بیت المال را از دیگر خصوصیات اخلاقی حاج عبدالله عنوان کرد و گفت: حوزه علمیه صاحب الزمان بشاگرد هر ساله در ایام تابستان، طلاب را به اردوی اصفهان، قم و مشهد اعزام می کند که در اردوی سال 79-80 در حال برگشت از اردو بودیم که یک هدیه برای حاجی خریدم، یک عبا چون حاجی همیشه نماز را با عبا می خواند در این سفر نیز سه عبا برای طلاب ممتاز خریدیم و فاکتور سه عدد عبای طلاب را گرفتیم.
 
https://cdn.jahannews.com/images/docs/files/000229/nf00229941-2.jpg

وی عنوان کرد: فاکتورها را برای حسابرسی به حاجی دادیم که امضا کند اما وقتی حاجی فاکتور سه عبا را دید و احساس کرد که عبای هدیه داده شده به وی از پول امداد است بسیار ناراحت شد و من را صدا زد که با پول امداد برای من عبا خریدی، پس این فاکتور چیست، به حاجی گفتم این فاکتور سه عدد عبا مربوط به طلاب ممتاز است و آن عبا رابا پول خودم برای شما هدیه خریدم تا حاجی از قضیه باخبر شد آرام گرفت.
 
احداث ساختمان اداری کمیته امداد در بشاگرد، احداث چند سوله و انبار بزرگ، احداث خوابگاه کارگران دائم و موقت، احداث مهمانسرا برای میهمان شهرستانی، احداث کارگاه مکانیکی مجهز، ایستگاه هواشناسی، درمانگاه مجهز به لوازم پزشکی و دندانپزشکی، داروخانه، آشپزخانه مرکزی جهت طبخ برای کلیه کارگران، کارکنان و میهمانان، ایجاد باغ امام مهدی (عج) در سطح سه هکتار از جمله کارهای ماندگار حاج عبدالله در شهرستان بشاگرد است.
 
https://cdn.jahannews.com/images/docs/files/000229/nf00229941-3.jpg

همچنین احداث دو باغچه تحقیقاتی برای شناسائی گیاهان که در شرایط آب و هوای می توانند رشد کنند، احیاء چشمه آب و ساخت منبع آن، اجرای لوله کشی تا محل خمینی شهر، احداث حمام خورشیدی، ایجاد باغ امام علی (ع) در 30هکتار از دشت های نزدیک خمینی شهر به نام دشت بلیت، تاسیس دبستان ابتدایی در خمینی شهر، تاسیس مدرسه راهنمایی، دبیرستان دخترانه و پسرانه، خواگاه شبانه روزی دختران و پسران در مقاطع مختلف تحصیلی، تاسیس حوزه علیمه برادران و خواهران، مدرسه علمیه شبانه روزی برای آنها ازجمله دیگر خدمات وی محسوب می شود.
 
ساخت دهها مسجد و حسینیه در روستاهای مختلف، احداث صدها کیلومتر راه از خمینی شهر به روستاهای اطراف، ایجاد کارگاههای صنایع دستی، فرش، گلیمغ، حصیربافی، ساخت بیش از 100 مرسه ابتدایی در روستاهای بشاگرد، احداث دهها خانه بهداشت در منطقه، احداث دهها پل بر روی رودخانه های منطقه برای تسهیل در رفت آمد گوشه ای دیگر از خدمات حاج عبداله والی و اخوان وی حاج محمود و حاج امیر در بشاگرد است.
نام شما

آدرس ايميل شما
برای ارتقای فرهنگ نقد و انتقاد و کمک به پیشرفت فرهنگ و اخلاق جامعه، تلاش کنیم به جای توهین و تمسخر دیگران، نظرات و استدلال هایمان را در رد یا قبول مطالب عنوان کنیم.
نظر شما *


باید به بشاگرد سفر کرد تا بتوان به عمق کار بزرگی که مرحوم والی و برادران و یاران او انجام داده اند پی برد .
من تاحالا توفیق داشته ام 4 بار به آن دیار و تا دورترین های آنجا سفر کنم و میتوانم بگویم هر بار که به آن دیار سفر داشته ام گویی به اماکن متبرکه مثل مشهد و یا عتبات عالیات سفر کرده و به همان حد صفای روح و دل میگیرم .
هنوز هم وقتی به بزرگی کار حاج عبدالله والی فکر میکنم تصور عظمت کار او در آن دیار و با امکانات سال 61 مانند یک معجزه مینماید .
و ایکاش مسئولین امروزی کمیته امداد هم قدر عظمت کار برادران والی را میدانستند و با حمایت از آنها خستگی راه 30 ساله را میزدودند نه اینکه با ....... بر زخم آنها بیافزایند