صلی الله علیک یا اباعبدالله الحسین علیه السلام
نگاهم به کنج حرم مقدس و مطهر سیدالشهدا علیه السلام...
کجا باید برم یه دنیا خاطره ت منو راحت بزاره .. تو مغزم میپیچه !
چه حرفا که نزدم ، چه آرزو ها و چه گله ها ولی خودش میدونه که سرم پایینه و مدام میگم:
الهی رضا برضائک و تسلیما لامرک ! و یا سیدی !
باید برگردم ..
قبل‌تر روحم مونده بود سر شارع العلقمی حالا قلبم و جسمم و روحمو و همه چی رو گرو گذاشتم و با چهارده گرم خاک تربتت رو تن سرد گونه بی‌جانم به امید شفاعت و کلی خاطرات کوچه پس کوچه و خط دل هایم برمیگردم..
شاید روزی سایه زنی که زینب داستان بود و گوشه لبش خالی از نشان پدری حک شده بود در کوچه های خاکی کرب و بلا شما را یادم انداخت ..
حسرت دیدار تک تک شما محبین حضرت کنار ضریح به دلم موند رفقا ..
و چشمی که دو دو میزد که یکی از درب ورود حرم غیرت الله با هیجان بیاد سمتم ..
سهمم دلتنگی شد و کلی حسرت و قوت لایموتم اشک ..
آفتابگردون دور از نور خورشید شاید خشک شد و پژمرده ..
ولی یاد اون در چند عکس کنار نور ماند به یادگار ..
یا باب الحوائج، یا غیرت الله یا قمر العشیره بدرود ..
ببخش کنیزت رو ..
ساعت هام در خاک مادری به ساعت حرمت روز و شب خواهد شد ..
اسمم رو در لیست کنیزان کاش بنویسید . .
بدرود کربلا ..
