ربطش اينه كه به دليل بي ظرفيتي اكثر ما آدمها چنانچه به هر دليل غرق در پول و خوشي و راحتي شديم و در مسير زندگي روزانه ما خبري از دست اندازهاو چاله هايي مثل فقر و بيماري و امثالهم نباشه , سرمست و مغرور از اين جاده بي دست انداز و صاف چنان به خواب عميقي فرو مي رويم كه نعوذ بالله خود را خداي روي زمين مي پنداريم و جز خود و زندگي خود ,هيچ كس و هيچ چيز ديگر را نمي بينيم و برايمان هميت نداره . و فقط مرگ مي تواند ما را از اين خواب غفلت بيدار نمايد كه آن لحظه ,ديگرخيلي ديره و سودي به حالمون نداره.
تنها راه فرو نرفتن در چنين خوابي هم رعايت تقوا و تلاش براي حفظ حدود الهي و انجام واجبات و ترك محرمات دين مبين اسلام مي باشد.