گروه سیاسی جهان نیوز: شایعه کناره گیری «محمد جواد ظریف» وزیر خارجه دولت دوازدهم از سمت خود طی دو روز گذشته در فضای مجازی پیچید. موضوعی که روابط عمومی وزارت خارجه با تندی تمام به آن پاسخ داد.

در این رابطه، روابط عمومی وزارت امور خارجه اعلام کرد: «خبرسازی و شایعه‌پراکنی سخیف و سراسر دروغ برخی بیماران متوهم که آرزوهای خام و سبک‌سرانه خود را برای کناره‌گیری وزیر امور خارجه به نام خبر منتشر می کنند، حتی ارزش پاسخگویی یا تکذیب ندارد.»

فارغ از اینکه چه کسی چنین شایعه ای را ساخته و پرداخته و به آن دامن زده است، واکنش تند روابط عمومی وزارت خارجه به این خبرسازی جای بحث و بررسی دارد. امکان اینکه این خبرسازی از سوی معاندین صورت گرفته باشد کم نیست؛ این روزها فیک نیوزهای زیادی تولید می شود و خصوصا دستگاه های مربوطه باید هوشیاری زیادی در مقابله با اخبار جعلی داشته باشند اما هوشیاری تنها در رصد و تکذیب سریع این موارد نیست بلکه در پاسخ دهی به این موارد نیز بایستی هوشمندانه برخورد کرد.

بخصوص از وزارت خارجه که رویه دیپلماتیک دارد نیز بیشتر انتظار می رود که در مقابل این موارد با سعه صدر بیشتری برخورد کند. متاسفانه ابهاماتی در این تکذیبیه سراسر توهین وجود دارد که حتی دامن رسانه های رسمی و اخلاق مدار را نیز می گیرد. در ادامه به چند تذکر در این موارد می پردازیم.
 

چرا وزارت خارجه انقدر عصبانی است: وزارت خارجه که به منش دیپلماتیک مزین است و صبوری یکی از ویژگی‌های دیپلمات ها به شمار می رود چرا در مقابل چنین خبر جعلی که بسیاری صحت آنرا بعید می دانستند، عنان اختیار از کف داده است و با عصبانیت تمام سعی کرده این شایعه را تکذیب کند. روابط عمومی وزارت خارجه هم به سبب اینکه با رسانه ها ارتباط دارد و ویترین وزارت خارجه است و هم اینکه بایستی رویه و منش دیپلماتیک این وزارتخانه را حفظ کند باید در این حوزه با صبر و حوصله بیشتری عمل کند. به نظر می رسد که این منش دیپلماتیک باید در مقابل رسانه ها هم رعایت شود نه تنها در مقابل سران دیگر کشورها.

چرا این قدر توهین: نگاهی به این تکذیبه کوتاه نشان می دهد که توهین‌های مختلفی در آن وجود دارد. مخاطبان با نگاه اول این توهین ها را به همه رسانه ها نسبت می دهند. این برخورد با رسانه ها اصلا برخورد شریف و از روی حسن نیت نیست. رسانه‌ها به عنوان بازوی دیپلماسی تلاش های متعددی برای تنویر افکارعمومی کرده اند. در یک نمونه در زمان مذاکرات هسته ای خبرنگاران و رسانه های مختلف هم به طور شبانه روزی پا به پای دیپلمات ها در این مذاکرات حضور یافتند. اینکه اینطور بدون مشخص کردن فرد خاطی همه رسانه ها را با هم مورد خطاب قرار می دهیم، بیشتر موجب دلخوری رسانه ای می شود.

عصبانیت را برای دشمن نگاه دارید: این تکذیبیه در نوع خود نادر است. باید بررسی کرد که وزارت خارجه در کدام مورد اینچنین با لحنی تند وتوهین آمیز پاسخ داده است. بعضا دیده می شود که دشمنان با توهین و تندی با کشورمان برخورد می کنند اما وزارتخارجه اینطور به آنها پاسخ بی ادبانه نمی دهد. آیا وزارت خارجه تنها رسانه ها را لایق چنین برخوری می داند؟ آیا خنده های دیپلماتیک آقای ظریف فقط مختص بیگانگان است؟

تکذیب کردن راه و روش دارد: اخبار فیک امروز به یکی از معضلات جامعه خبری نه در ایران بلکه در کل جهان تبدیل شده است. امروز حتی در حوزه ارتباطات هم این مشکل مطرح و در حال بررسی است. اینکه وزارت خارجه با این لحن و تندی تمام بخواهد به هر موضوع جعلی اینچنین واکنش نشان دهد نه در شان این وزارت و نه در شان و مقام رسانه هاست. رسانه‌ها هم از اشتباه مصون نیستند اما لایق برخورد اینچنینی هم نیستند.

خیال خام یعنی چه؟: این تکذیبیه سراسر توهین و طلبکاری آنهم  در واکنش به خبر جعلی اینکه وزیر خارجه کناره گیری کرده است، نشان می دهد که چقدر این وزارتخانه در مورد کناره گیری ظریف حساس است. این حساسیت بسیار قابل تامل است. بالاخره روزگاری هم می آید که ظریف این وزارتخانه را ترک کند اما اینکه طوری برخورد شود که وزارتخانه به برخی افراد معدود متعلق است، رویه جاه طلبانه ای است. رسانه ها و مردم حق دارند در تعیین سرنوشت کشور خود سهیم باشند و در این حوزه وزارتخارجه هم یکی از گلوگاه های مهم کشور است که در آن باید نظارت رسانه ای اعمال شود و در این خصوص وزارتخارجه باید پاسخ گو باشد. این نوع تکذیبیه ها با چنین لحن‌هایی هم نمی تواند وظیفه رسانه ای را برای رصد و انتقاد از عملکرد وزارت خارجه تضعیف و کم رنگ کند. روابط عمومی وزارت خارجه باید یاد بگیرد که به عنوان بازوی رسانه ای دستگاه دیپلماسی به عنوان یک پاسخگو با افکارعمومی و رسانه ها برخورد کند نه طلبکار.