امام حسین(ع) با انقلاب فرهنگی حُر را کُشت!

خدای سبحان در آیه 159 سوره مبارکه آل عمران به پیامبر عظیم الشأن خود فرمود : (فَبِما رَحمَةٍ مِنَ اللهِ لِنتَ لَهُم وَ لَو کُنتَ فَظّاً غَلیظَ القَلب لَانفَضُّوا مِن حَولِک) یعنی به برکت رحمت الهی در برابر مردم نرم‌خو شدی و اگر خشک و سنگدل بودی از اطراف تو پراکنده می‌شدند.
این آیه شریفه را بگذارید کنار آیه 34 سوره مبارکه فصلت که دستورالعمل انقلاب فرهنگی است و فرمود: (اِدفَع بِالّتی هِیَ اَحسَنُ فَاِذا الَّذی بَینَکَ وَ بَینَهُ عَداوَةٌ کَأنَّهُ وَلِیٌّ حَمیمٌ) یعنی بدی را با نیکی دفع کن، ناگاه خواهی دید همان که بین تو و او دشمنی است گویا دوستی گرم و صمیمی است!

امام حسین علیه‌السلام در جریان حادثه عاشورا وقتی سپاه حُر (دشمن) مقابل ایشان رسید دستور داد نه تنها افراد سپاه بلکه اسب‌های آن‌ها را هم سیراب کنند و به این هم بسنده نفرمود و خود با دست مبارکشان به چند نفر کمک کردند تا خود یا اسبش را با آب سیراب کند. حُر این منظره بی‌سابقه را در برخورد امام با دشمن دید و به عبارتی امام علیه‌السلام با این کار فرهنگی دست به یک انقلاب زد و همانجا تیر این برخورد فرهنگی به قلب حُر خورد و حُرّی که مقابل امام ایستاد کشته و انگار حُر دیگری متولد شد. این صحنه چه بسا در ذهن او ماند تا روز عاشورا سپر خود را وارونه کند و یک لحظه مابین بهشت و جهنم خود را ببیند و به دامان بهشت بیفتد تا از بدسابقه‌های خوش‌عاقبت حادثه کربلا باشد.
توجه کنید که برخی ناآگاهان به اشتباه می‌گویند امام به حُر یا مادر او ناسزا گفت اما او ادب کرد و به مادر معصومه‌ی امام احترام گذاشت. هرچند حُر ادب خود را نشان داد و این درست است اما اباعبدالله الحسین علیه‌السلام ناسزا نگفت و به مادر حُر توهین نفرمود. عبارت (ثَکلتکَ اُمُّک) که ما معنی می‌کنیم (مادرت به عزایت بنشیند) به مفهوم (وای بر تو) است و این خوب نیست که با ناآگاهی بگوییم امام معصوم ناسزا گفته و دشمن او اهل ادب بوده باشد!
جریان توبه جناب حُر در کربلا این درس بزرگ را به همه ما می‌دهد که برای برگشت از گناه هیچگاه دیر نیست. لیکن باید فرصت‌ها را شناخت و تا دیر نشده از پله ترقی توبه استفاده کرد.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین