طبقه متوسط و فرودست برند تیزهوش را می پرستد. رقابت وحشتناک خانواده های طبقه متوسط بویژه در کلان شهرها برای مدارس خاص منجر گسترش فضای ویرانگر کنکور دانشگاه به کنکور تیزهوشان شد: تست و نکته،کتاب و کلاس و رقابت شدید مدارس پولی برای قبولی دانش آموزان خود در مدارس خاص.

جهان نیوز - دکتر مجتبی جهان تیغ: در مدل توسعه نئولیبرالی باید موانع سیطره طبقه سرمایه دار برداشته شود.ولو به اسم مردم.در زمینه آموزشی بر همگان واضح و مبرهن است که این دولت برامده از اندیشه های اقتصادی نئولیبرالی و حاکمیت طبقات سرمایه دار بر اقتصاد،و پیرو ان، فرهنگ و سیاست طی سالهای اخیر بر گسترش مدارس پولی و غیرانتفاعی تاکید داشته.
از بازارخراب کن های جدی بازار مکاره میلیاردی کنکور ،مدارس پولی و کلاس های و موسسات آموزشی بویژه در کلان شهر ها با محوریت تهران مدارس سمپاد است. یا بود!
فلسفه وجودی سمپاد ، برای شناسایی دودرصد تیزهوش جامعه و ایجاد بستر ارتقا این افراد جهت موفقیت تحصیلی است تا این افراد به متخصصین کارمدی برای جامعه تبدیل شوند و به مردم و کشور خدمت کنند.
حال ما دچار عدم گردش نخبگان هستیم و حضرات سوارشده در اول انقلاب ! الیگارشی مدیریت وزرات و ثروت راه انداخته اند و عرصه به نخبگان جوان نمی دهند بحث و درد دیگری است.
اینکه طبقه متوسط (بدلایل فرهنگی در ادامه میگویم)همه ساختارهای و سرمایه های کشور را فدای حقارت ها تاریخی و ولع ارتقا و کسب منزلت میکند. فرصت انقلاب،سرمایه نفت،ساختار سمپاد و...را برای کسب منزلت میخواهد و کله میشکند که نازوپرده خود را نابغه و تیزهوش جا بزند این خود درد دیگری است. و ما بجای حل ریشه های فرهنگی قضیه ، صورت مسئله را حذف میکنیم.انقلاب اشتباه بود.نفت بد است. سمپاد مضر است....بگذریم.
بهرحال این دو درصد نخبه بالقوه در تمامی جامعه ها پراکنده هستند. فقیر و پولدار. آزمون سمپاد نه با آزمون جیب والدین و
نه محفوضات (محور اصلی محتوا آموزش پرورش) که هوش عصبی را اندازه می گرفت.
در واقع فرصت نسبتا عادلانه بود که جامعه و سیستم در اختیار خانواده ها با هر شرایط اقتصادی میگذاشت تا فرزند آنها که باهوش درامده بود امکان تحصیل و رشد داشته باشد.
این مسله در استانهای محروم و غیر مرکز یک امکان طلایی ارتقا و رشد است که از نمونه های نادر عدالت در جامعه است.
کودکان باهوش روستایی و مناطق_محروم و شهرهای مرزی با این امکان علی رغم سختی ها زیاد و دوری از خانواده در مراکز تیزهوشان شبانه ررزی تحصیل کرده و به مدارج بالای تحصیلی می رسند. نمونه آن دو رتبه برتر کنکور از دلگان بلوچستان که در مدارس تیزهوشان جیرفت قبول و به رتبه دو رقمی کنکور رسیدند.
نمونه های گذشته آن هم انبوهی از بچهای فارغ التحصیلان سمپاد سیستان و بلوچستان است که توانستند تحصیلات موفقی داشته باشند.
همچنین فصای مدارس سمپاد حداقل تا قبل سیطره اموزش و پرورس و تحمیل فضای ویرانگر کنکور بر مدارس سمپاد پویا و دارای آزادی نسبی و خلاقیت و علم محوری بود.کارسوغ ها و آزمایش ها و مسایل علمی جالب و رفت و اند نخبگان علمی.
تا ده سال قبل اصلا فضای کنکور در سمپاد زاهدان نبود. بطوری که بسیاری سال اخر مدرسه را با دستور والدین ترک کردند!چون اصلا برای کنکور برنامه نداشت.کنکور مسله ای شخصی بود!
فعالیت های علمی غیردرسی! مانند ستاره شناسی و نجوم ، برنامه نویسی و حوزه it انهم شهری در کنار ایران مرز افغانستان! فقط میتوان به یک کامیابی و بستر موفق علمی اموزشی با همه کاستی ها قلمداد کرد. مسله که هیچ وقت انعکاس و بررسی نشد که امروز حکم به نابودی این بسترها داده میشود.
چرا؟
شبکه از علل دخیل هستند.بویژه عناصر فرهنگی. فرهنگ فئودالی به عنوان عنصر فرهنگی اصلی ایرانی که زمینه به انحراف کشاندن هر پدیده مثبتی را دارد. و تبدیل به ابزار دست برای ارتقا و کسب منزلت و ابرو و ورود به طبقه اشراف(ارباب سابق) و خروج از فصای فرودست اشراف (رعیت سابق) است.مثلا نفت را خرج تکثیر دانشگاهها با کارکرد صدور مدرک بجای تحقیق و توسعه در صنعت و علم میکند تا با مدرک دانشگاهی همگان منزلت پیدا کنند.
دولت بعنوان خادم نیاز جامعه، درآمد نفت را خرج واردات کالاهای مصرفی و تجملاتی برای داشتن بهترین های دنیا یا بدل های انها میکند چون نیاز به منزلت در ایران بیداد میکند.
طبقه متوسط و فرودست برند تیزهوش را می پرستد. رقابت وحشتناک خانواده های طبقه متوسط بویژه در کلان شهرها برای مدارس خاص منجر گسترش فضای ویرانگر کنکور دانشگاه به کنکور تیزهوشان شد: تست و نکته،کتاب و کلاس و رقابت شدید مدارس پولی برای قبولی دانش آموزان خود در مدارس خاص.
معیار موفقیت این مدارس تعداد قبولی در مدارس خاص بود. بنرهای تعداد قبولی تیزهوشان بر درب مدارس بعنوان کارنامه موفقیت نصب میشود.
به هرحال در حالی انتظار میرفت اصلاح و ارتقا سمپاد در دستور کار باشد مانند رایگان کردن حداقل در مناطق محروم ، حذف انها همین امکان نادر عدالت آموزشی را در مناطق محروم حذف میکند. انحطاط فرهنگی و استبداد کلان شهرها در نظام تصمیم ساز کشور و فضای شدیدا رقابتی بین طبقه متوسط و مدارس پولی کلان شهرها منجر به ظلم در مناطق محروم بی رسانه می شود.