- گریه و عزاداری برای مصیبت اهلبیت (علیهم السلام) به خاطر این است که انسان را به بهشت میرساند، ظلم و اجحافی که در حقشان شده است را دوباره در اذهان زنده میکند، و...؛ مولوی نیز در اشعارش گریه و مصیبت را امری خوب و مورد نیاز، بیان می کند.
شادی یا عزا در مصیبت اهل بیت؟
9 بهمن 1396 ساعت 16:11
- گریه و عزاداری برای مصیبت اهلبیت (علیهم السلام) به خاطر این است که انسان را به بهشت میرساند، ظلم و اجحافی که در حقشان شده است را دوباره در اذهان زنده میکند، و...؛ مولوی نیز در اشعارش گریه و مصیبت را امری خوب و مورد نیاز، بیان می کند.
به گزارش جهان نیوز، برخی افراد برای مقابله با عزاداری و همدردی با مصائب اهلبیت، می گویند امام حسین (علیهالسلام) یا سایر اولیای الهی با مرگ به معشوق خود رسیدهاند لذا عزاداری در شهادت آنها معنا ندارد، بلکه باید خوشحال بود و برای اثبات حرف خود، به اشعار مولوی که گفته «میا بی دف به گور من برادر* که در بزم خدا غمگین نشاید»[1] استناد میکنند؛ درحالیکه اولاً مولوی گریه دیگران برای خود را از روی تواضع نفی کرده است و شاید یکی از علتهای این تواضع این باشد که میخواهد بگوید من شایسته گریه نیستم، بلکه افراد شایستهتر از من مانند امام حسین (علیهالسلام) و... نیز وجود دارند که شایسته است انسان به خاطر آنها گریه کند؛ کما این که خود او در سایر ابیاتش عزا داری برای اولاد رسول الله را تأیید کرده و میگوید: «پیش مؤمن، ماتم آن پاک روح* شهرهتر باشد ز صد طوفان نوح» [2]
کد مطلب: 586723
آدرس مطلب: https://www.jahannews.com/news/586723/شادی-یا-عزا-مصیبت-اهل-بیت