سیدحسن‌خمینی: دوره‌نگفتن‌ها و ندیدن‌ها گذشته

‎یادگار امام گفت : امروزه هرکس که اندک سوادی دارد با توجه به نرم‌افزارهایی که از آنان یاد کردم به عنوان یک خبرنگار، عکاس و حتی تحلیل‌گر مطرح شده است و به قدری هم قدرت دارد که می‌تواند هر گوش و چشمی را با اندک هزینه‌ای به خود متوجه کند؛ اما بسیار در عمر خود دیده‌ایم که رسانه‌هایی آمده‌اند و در بازه کوتاه‌مدتی به دلیل غوغاسالاری‌ها در صدر قرار گرفته‌اند ولی تبدیل به رسانه نشده‌اند یا به تعبیری رسانه نمانده‌اند، چرا که اعتماد مخاطب را از دست دادند.

‎یادگار امام با بیان اینکه اعتماد معلول «شجاعت» و «صداقت» است، گفت: در مجموعه‌ی یک رسانه باید به این دو رکن کلی بهای زیادی داده شود. البته که شجاعت به معنای «تهوّر» نیست.

‎وی با اشاره به قوای «عاقله»، «غضبیه» و «شهویه» که فلسفه اخلاق برای انسان ها قائل شده است، افزود: اگر آدمی قوه عاقله‌اش تحت تاثیر اقتدار قوه غضبیه‌ او قرار گیرد آنگاه تهور شکل خواهد گرفت و این دیگر به معنای شجاعت نیست.

‎وی افزود: اگراز طرفی قوه شهویه عقل آدمی را تحت تاثیر قرار دهد نیز اتفاقات دیگری می‌افتد.

‎بر پایه گزارش ایسنا، یادگار امام با تاکید بر اینکه شجاعت به معنای «حرکت در مدار اعتدال میان تهور و جبن» است، اظهار کرد: هر وقت احساس کردید در محاسبات خودتان ضعف قوه نفسانی می گوید که این کار را کنید یا آن کار را نکنید، بدانید ترس وارد ماجرا شده است و این آغاز مرحله ای است که شجاعت از میان می‌رود.

‎وی اعتدال را یکی از شروط اساسی اخلاق دانست و با تاکید بر اینکه باقی ماندن یک رسانه بر مدار اعتماد مردم موضوع بسیار مهمی است، یادآور شد: رسانه‌هایی را دیده‌ایم که ده‌ها برابر توانمندی ظاهری دارند اما اعتماد جامعه به آن‌ها از میان رفته است، زیرا از مدار صداقت و شجاعت خارج شده‌اند.

وی ادامه داد: این موضوع مطرح است که ادبیات و به ویژه داستان و رمان و فیلم‌ها و کارتون‌ها در اخلاقی شدن یک جامعه نقش دارد چرا که با به تصویر کشیدن شخصیتی در این داستان‌ها و فیلم‌ها امکان هم‌ذات پنداری با آنان برای مخاطب پیش می‌آید و آن وقت متوجه می‌شود که تاثیر گفته‌هایش در یک فرد یا افراد مختلف چگونه خواهد بود.

سیدحسن خمینی با بیان اینکه یکی از موارد رعایت امید در رسانه‌ها وجود کانون‌ها، نهادها و ساختارهای امیدزا در بطن جامعه است اظهار کرد: معتقدم دوره «نگفتن‌ها» و «ندیدن‌ها» گذشته است و به طور جدّ باید ضعف ها را بازگو کرد، اما همه وظیفه داریم امید را در جامعه حفظ کنیم. البته باز هم باید تاکید کرد که امیدواری با خیال بافی متفاوت است.

وی ادامه داد: یکی از نقاط مثبت امیدوار بودن و تفاوت آن با خیالبافی این است که خود را پشت پرده خیالبافی گم نمی‌کنیم و ضعف‌ها را نمی‌پوشانیم و دروغ را هم مطرح نمی‌کنیم؛ بلکه تلاش را بر این می‌گذاریم که اگر انتقاد می کنیم برای امید به بهسازی و بهبود است که چیزی را مطرح کنیم.

سیدحسن خمینی تاکید کرد: یکی از مسائل دیگر در بحث امید که من در سالگرد مرحوم آیت‌الله هاشمی هم به آن اشاره کردم این است که پمپاژ یاس به جامعه هیچ نتیجه‌ای ندارد. یکی از متفکرین معاصر می‌گوید من نمی گویم که «همیشه امیدواران به نتیجه می‌رسند اما می‌دانم که مایوسان هرگز به نتیجه نخواهند رسید». اینکه ما جامعه را به صورت تیره و تار ترسیم کنیم و فضای یاس‌آلود از آن ارائه دهیم دردی از جامعه دوا نمی‌کند و سر منشاء مصائب و بحران است.

وی در پایان تاکید کرد: البته این موضوع به این معنا نیست که ضعف‌ها را نگوییم؛ اما گفتن ضعف ها و سستی ها برای اینکه همه با هم به سمت برطرف کردن آنها برویم یک امراست که مطلوب و واجب است و در مقابل تبیین اشکالات به صورتی که همه را به این نتیجه برساند که هیچ راه نجاتی نیست، یک امر دیگر است و باطل است؛ باید به گونه‌ای امیدوارانه مشکلات را مطرح کنیم تا برای مرتفع کردن آنها آماده شویم.