پنجشنبه ۹ فروردين ۱۴۰۳ - 28 Mar 2024
 
۰
یادداشتی بر اجرای شهید پرویزخان در جشنواره موسیقی فجر

روایتی شنیدنی از موسیقی هندوستان

يکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۶ ساعت ۰۸:۵۹
کد مطلب: 581737
توازن ظریف سنت و نوآوری استاد ولایت‌خان، ساختار پرشکوه و ژرفای معنوی استاد امیرخان و خیره‌کنندگی استاد باده غلام علی‌خان به گونه‌ای شگفت‌انگیز در نوازندگی شهید پرویزخان متبلور بود.
روایتی شنیدنی از موسیقی هندوستان
به گزارش جهان نيوز، در پهنه گسترده موسیقی و کهکشان هنر، ابرستاره‌هایی همچون خورشید‌های نوترونی می‌درخشند و آنجا دیگر جایی برای به‌ظاهر هنرمندان نمی‌ماند؛ جز اینکه در «افق رویداد» محوِ سیاه‌چاله غرور و تکبر شوند.

از اجرای شب دوم سی و سومین جشنواره موسیقی فجر در تالار وحدت که به اجرای سیتار «شهید پرویزخان»از هند اختصاص داشت، شکوهی غیرقابل وصف دیده می‌شد و می‌توان دید که موسیقی و نوازندگی تا کجا می‌تواند برود و چه ساحت‌هایی را در می‌نوردد. اجرایی که شاید برای اولین بار تجربه‌ای ناب از اوج تکنیک در عین احساس و ارتباط معنوی با مخاطب بود. اجرایی که شنونده را در آغوش می‌کشید و سر بر شانه احساس او می‌گذاشت.

شهید پرویزخان در ابتدای اجرای خود به زبان انگلیسی به معرفی کار و نیز ساز سیتار و طبلا پرداخت و شرح مختصری از موسیقی هند و دستگاه‌های آن را برای حاضران برشمرد. از اینکه سیتار در اصل به ایران برمی‌گردد و ساخته «امیر خسرو» است تا ویژگی‌های تکنیکی و فنی این ساز و ساز کوبه‌ای طبلا. 

راگا از مقام‌های موسیقی هندی است که در بخش‌های مختلف و متنوع شور، عشق، محبت، همدردی و لذت متبلور می‌شود و در اصل موسیقی سنتی هندی راگاها بخش‌های مختلفی دارند که هرکدام باید در فصل خاص و روزهای خاصی از سال به اجرا درآیند.

شهید پرویزخان با همراهی طبلای محمد اکرم‌خان به اجرای برنامه پرداخت. ابتدا سیتار با آواز آغاز شد که آوازی بسیار گیرا و سرشار از احساس بود و نوازنده با مهارت هرچه تمام‌تر بسیاری از نت‌ها را با پیچ کردن یک نت به وسیله یک انگشت انجام می‌داد و در کمال شگفتی و در کشش‌هایی طولانی همچون گردِ نقطه‌دار پیوسته نت‌ها را با همان یک انگشت تا یک هشتم پرده شیفت می‌کرد و با فشار انگشت به نت شاهد می‌رفت.

در بخش دوم همراهی طبلا شور و هیجانی به برنامه داد و هنرنمایی نوازنده طبلا نیز نمایان شد. این دو نوازنده در تقابلی بسیار زیبا و تکنیکی به اجرای ریتم‌هایی بسیار در هم تنیده و ترکیبی پرداختند و در سرعتی‌ترین دوضربی‌ها به اجرای تریوله و سنکوپ‌های ناگهانی اشاره کردند که با هر میزان، شنونده را به وجد می‌آورد. اجرای پاساژهای سرعتی در امتداد میزان‌هایی کششی و با احساس بسیار بجا صورت می‌گرفت و مخاطب، اوج شکوه تکنیک و احساس را یکجا می‌دید.

طبلا در این اجرا دقیقاً نت به نت با سیتار گفتگو می‌کرد و به اصطلاح «ملودی‌نوازی» در حد اعلای خود به اجرا گذاشته شد. دو هنرمند با تبادل احساسات و عواطف نقش‌بسته بر صورتشان به اوج تعامل هنری رسیده بودند. این دونوازنده پس از حدود چند دقیقه انگار به یک مخلوق واحد بدل شدند که جدایی و انفکاک آنها غیرممکن بود. 
در مجموع، هیچ واژه‌ای نیست که بتواند آن حسی را که به مخاطب منتقل شده بود، بیان کند. توازن ظریف سنت و نوآوری استاد ولایت‌خان، ساختار پرشکوه و ژرفای معنوی استاد امیرخان و خیره‌کنندگی استاد باده غلام علی‌خان به گونه‌ای شگفت‌انگیز در نوازندگی شهید پرویزخان متبلور بود.

منبع:فارس
نام شما

آدرس ايميل شما
برای ارتقای فرهنگ نقد و انتقاد و کمک به پیشرفت فرهنگ و اخلاق جامعه، تلاش کنیم به جای توهین و تمسخر دیگران، نظرات و استدلال هایمان را در رد یا قبول مطالب عنوان کنیم.
نظر شما *