چشم انتظاری برای سفر نادرترین پرنده؛
درنای «امید» به مازندران نرسید
چهارشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۶ ساعت ۰۹:۴۱
کد مطلب: 563943
به گزارش جهان نيوز به نقل از مهر، درنای نر تنها، آخرین بازمانده جمعیت درنا که درگذشته نه‌چندان دور ۱۶ قطعه از آن در فریدونکنار شمارش می‌شده است.
امسال هنوز از تک درنای سیبری و سفرش به مازندران خبری نشده و این تأخیر دوستداران طبیعت و حیات‌وحش را نگران کرده است. تاخیر ورود درنای امید سبب نگرانی دوستداران حیات وحش و طبیعت شده است، آنان می پرسند آیا امید هم به سرنوشت جفتش « آرزو» یا دیگر درناهای نادر گرفتار شده است؟
درنای مهاجر به منطقه فریدونکنار آخرین بازمانده از گله غربی درنای سیبری است که هر ساله طی یک تقویم نانوشته و منظم هفته اول آبان مهاجرت خود را از سرزمین جوجه آوری واقع در غرب سیبری به سوی آخرین حدّ جنوبی مهاجرتش که تالابهای حاشیه جنوبی دریای خزر که شامل اراضی غرقآبی و تالاب های فصلی منطقه فریدونکنار می باشند، آغاز و تا اوایل اسفند در این منطقه بسر می‌برند.
طول این پرنده ۱۳۵ سانتی‌متر و صدای آن آرام، آهنگین و رسا شبیه کروک کروک است. درنای سیبری در مناطق تالابی، شالیزارها، نیزارها و دریاچه‌ها به سر می‌برد. پراکندگی درنای سیبری بیشتر در جنوب چین، هند و سیبری روسیه است.
پرهای سفید و براق، رقص جذاب و صدای دل‌نشین، این پرنده را از هزاران سال پیش محبوب انسان ساخته است. مردم بومی مناطق توندرا و تایگا در روسیه (مکانهای جوجه آوری)، این پرنده بزرگ، سفید و زیبا را مقدس می‌دانند.
مسیر مهاجرت سالانه درناهای سیبری فراتر از محدوده کشورها و قاره‌هاست. این مسئله محققان را وادار می‌سازد تا در جهت کشف معمای حرکت این پرندگان تلاش کنند. زمانی که مناطق تالابی قطب شمالی در اواخر تابستان شروع به یخ زدن می‌کنند، پرنده‌های جفت به همراه جوجه‌هایشان حرکت به سمت مناطق گرم جنوبی را آغاز می‌کنند.
جمعیت غربی درنای سیبری که به ایران مهاجرت می‌کنند بین سالهای ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۸ با حدود ۱۰ الی ۱۲ پرنده ثابت ماند ولی از آن زمان به بعد تعداد این پرنده مهاجر به ایران کاهش یافت به‌طوری‌که در زمستان ۱۳۸۵ تنها دو پرنده نر در این جمعیت باقیمانده بود.
خبری از درنای سیبری نشده است
اگرچه فضای مجازی از ورود درنای امید به تالاب فریدونکنار خبر می دهند اما ولی پور رئیس اداره روابط عمومی محیط زیست مازندران در گفتگو با خبرنگار مهر این خبر را رد می کند و می گوید: هنوز خبری از امید نشده است.
وی ادامه می دهد: تا روز قبل که از ادارات محیط زیست بابلسر و فریدونکنار استعلام کردیم، خبر ورود درنای امید را تائید نکردند.
محمد اسدی یک دوستدار حیات وحش با ابراز نگرانی از تاخیر درنای سیبری به تالابهای مازندران می گوید: درنای سیبری مختص تالاب است، این پرنده، نوک بلند و قوی‌اش را در گل فروبرده و از موجودات کوچک و ریشه و غدد گیاهان آبزی تغذیه می‌کند، به لحاظ آن‌که درنای سیبری پرنده‌ای بااهمیت فرهنگی عمیق است، می‌تواند به‌عنوان گونه‌ای شاخص باشد و تلاش در جهت حفاظت از کل اکوسیستم تالابی نه‌تنها باعث بقا درنای سیبری می‌شود بلکه سایر حیات‌وحش موجود در زیستگاه نیز بهره‌مند می‌شود.
وی افزود: بی‌تردید آلودگی‌های خاک، آب و نوری و صوتی جدی‌ترین و مهم‌ترین تهدید درناهای سیبری در محل زیست این پرنده است و حتی ساخت‌وسازها و بناهای بی‌مورد هم و غیر مهندسی و در حوالی زیستگاه و منطقهٔ حفاظتی این پرنده تأثیر بسزایی دارد و کمربندی و نفوذ و زمین‌خواری ویلاها و محدوده شهرک خزرشهر جنوبی بی‌تأثیر نیست در کنار این عوامل باید به رهاسازی فاضلاب و پسماندهای این شهرک به این منطقه و زمین‌های آن حوالی اشاره کرد.
«امید نادیوژنی» نام این پرنده بازمانده از ۸ درنایی است که نتوانستند از فریدونکنار جان سالم به درببرند چراکه اسیر صداهای خشمگین و سهمگین ماشین‌های سنگینی شده که از کمربندی فریدونکنار حاشیه زیستگاه این پرنده شنیده می شود.
تالاب فریدونکنار در جنوب شرقی شهر فریدونکنار واقع است که با گرد هم آمدن مجموعه متنوعی از گیاهان و جانوران آبزی، به یکی از غنی‌ترین اکوسیستم‌های تالابی شمال کشور تبدیل‌شده است.، تالاب بین‌المللی فریدونکنار با بیش از ۵ هزار هکتار وسعت یکی از تالابهای مهم ایران محسوب می‌شود که ۵ سال قبل در فهرست تالابهای بین‌المللی جهان در سایت رامسر به ثبت رسیده و موردپذیرش مجامع جهانی واقع شد.
فریدونکنار هرساله پذیرای هزاران پرنده مهاجر از نوع چنگر، انواع مرغابی، حواصیل، کشیم و قو و... است و درنای باقیمانده از گله غربی درنای سفید سیبری به تالاب بین‌المللی فریدونکنار پاگشا شد.
درنای مهاجر به منطقه فریدونکنار آخرین فرد بازمانده از گله غربی درنای سیبری است که هرساله طی یک تقویم نانوشته و منظم هفته اول آبان مهاجرت خود را از سرزمین جوجه آوری واقع در غرب سیبری به‌سوی آخرین حدّ جنوبی مهاجرتش که تالابهای حاشیه جنوبی دریای خزر که شامل اراضی غرقآبی و تالابهای فصلی منطقه فریدونکنار است.
امسال هنوز از تک درنای سیبری و سفرش به مازندران خبری نشده و این تأخیر دوستداران طبیعت و حیات‌وحش را نگران کرده است. تاخیر ورود درنای امید سبب نگرانی دوستداران حیات وحش و طبیعت شده است، آنان می پرسند آیا امید هم به سرنوشت جفتش « آرزو» یا دیگر درناهای نادر گرفتار شده است؟
درنای مهاجر به منطقه فریدونکنار آخرین بازمانده از گله غربی درنای سیبری است که هر ساله طی یک تقویم نانوشته و منظم هفته اول آبان مهاجرت خود را از سرزمین جوجه آوری واقع در غرب سیبری به سوی آخرین حدّ جنوبی مهاجرتش که تالابهای حاشیه جنوبی دریای خزر که شامل اراضی غرقآبی و تالاب های فصلی منطقه فریدونکنار می باشند، آغاز و تا اوایل اسفند در این منطقه بسر می‌برند.
طول این پرنده ۱۳۵ سانتی‌متر و صدای آن آرام، آهنگین و رسا شبیه کروک کروک است. درنای سیبری در مناطق تالابی، شالیزارها، نیزارها و دریاچه‌ها به سر می‌برد. پراکندگی درنای سیبری بیشتر در جنوب چین، هند و سیبری روسیه است.
پرهای سفید و براق، رقص جذاب و صدای دل‌نشین، این پرنده را از هزاران سال پیش محبوب انسان ساخته است. مردم بومی مناطق توندرا و تایگا در روسیه (مکانهای جوجه آوری)، این پرنده بزرگ، سفید و زیبا را مقدس می‌دانند.
مسیر مهاجرت سالانه درناهای سیبری فراتر از محدوده کشورها و قاره‌هاست. این مسئله محققان را وادار می‌سازد تا در جهت کشف معمای حرکت این پرندگان تلاش کنند. زمانی که مناطق تالابی قطب شمالی در اواخر تابستان شروع به یخ زدن می‌کنند، پرنده‌های جفت به همراه جوجه‌هایشان حرکت به سمت مناطق گرم جنوبی را آغاز می‌کنند.
جمعیت غربی درنای سیبری که به ایران مهاجرت می‌کنند بین سالهای ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۸ با حدود ۱۰ الی ۱۲ پرنده ثابت ماند ولی از آن زمان به بعد تعداد این پرنده مهاجر به ایران کاهش یافت به‌طوری‌که در زمستان ۱۳۸۵ تنها دو پرنده نر در این جمعیت باقیمانده بود.
خبری از درنای سیبری نشده است
اگرچه فضای مجازی از ورود درنای امید به تالاب فریدونکنار خبر می دهند اما ولی پور رئیس اداره روابط عمومی محیط زیست مازندران در گفتگو با خبرنگار مهر این خبر را رد می کند و می گوید: هنوز خبری از امید نشده است.
وی ادامه می دهد: تا روز قبل که از ادارات محیط زیست بابلسر و فریدونکنار استعلام کردیم، خبر ورود درنای امید را تائید نکردند.
محمد اسدی یک دوستدار حیات وحش با ابراز نگرانی از تاخیر درنای سیبری به تالابهای مازندران می گوید: درنای سیبری مختص تالاب است، این پرنده، نوک بلند و قوی‌اش را در گل فروبرده و از موجودات کوچک و ریشه و غدد گیاهان آبزی تغذیه می‌کند، به لحاظ آن‌که درنای سیبری پرنده‌ای بااهمیت فرهنگی عمیق است، می‌تواند به‌عنوان گونه‌ای شاخص باشد و تلاش در جهت حفاظت از کل اکوسیستم تالابی نه‌تنها باعث بقا درنای سیبری می‌شود بلکه سایر حیات‌وحش موجود در زیستگاه نیز بهره‌مند می‌شود.
وی افزود: بی‌تردید آلودگی‌های خاک، آب و نوری و صوتی جدی‌ترین و مهم‌ترین تهدید درناهای سیبری در محل زیست این پرنده است و حتی ساخت‌وسازها و بناهای بی‌مورد هم و غیر مهندسی و در حوالی زیستگاه و منطقهٔ حفاظتی این پرنده تأثیر بسزایی دارد و کمربندی و نفوذ و زمین‌خواری ویلاها و محدوده شهرک خزرشهر جنوبی بی‌تأثیر نیست در کنار این عوامل باید به رهاسازی فاضلاب و پسماندهای این شهرک به این منطقه و زمین‌های آن حوالی اشاره کرد.
«امید نادیوژنی» نام این پرنده بازمانده از ۸ درنایی است که نتوانستند از فریدونکنار جان سالم به درببرند چراکه اسیر صداهای خشمگین و سهمگین ماشین‌های سنگینی شده که از کمربندی فریدونکنار حاشیه زیستگاه این پرنده شنیده می شود.
تالاب فریدونکنار در جنوب شرقی شهر فریدونکنار واقع است که با گرد هم آمدن مجموعه متنوعی از گیاهان و جانوران آبزی، به یکی از غنی‌ترین اکوسیستم‌های تالابی شمال کشور تبدیل‌شده است.، تالاب بین‌المللی فریدونکنار با بیش از ۵ هزار هکتار وسعت یکی از تالابهای مهم ایران محسوب می‌شود که ۵ سال قبل در فهرست تالابهای بین‌المللی جهان در سایت رامسر به ثبت رسیده و موردپذیرش مجامع جهانی واقع شد.
فریدونکنار هرساله پذیرای هزاران پرنده مهاجر از نوع چنگر، انواع مرغابی، حواصیل، کشیم و قو و... است و درنای باقیمانده از گله غربی درنای سفید سیبری به تالاب بین‌المللی فریدونکنار پاگشا شد.
درنای مهاجر به منطقه فریدونکنار آخرین فرد بازمانده از گله غربی درنای سیبری است که هرساله طی یک تقویم نانوشته و منظم هفته اول آبان مهاجرت خود را از سرزمین جوجه آوری واقع در غرب سیبری به‌سوی آخرین حدّ جنوبی مهاجرتش که تالابهای حاشیه جنوبی دریای خزر که شامل اراضی غرقآبی و تالابهای فصلی منطقه فریدونکنار است.
