آسیب شناسی//
شش ضرورت بازتعریف نسبت "عمل سیاسی" اصولگرایان با نهادهای حاکمیت
شنبه ۱۰ تير ۱۳۹۶ ساعت ۰۸:۲۸
کد مطلب: 530299
اصلاح طلبان خیال خود را راحت کرده و همواره ـ حتی در زمان حضور حداکثری در قدرت ـ خود را اپوزوسیون نظام جا میزنند و در مقابل، اصولگرایان در حرکتی برلبه تیغ ـ گرچه به درستی وظیفه خود میدانند مدافع اصول انقلاب باشند ـ نتوانسته اند میان حفاظت از ریشه درخت و هرس کردن شاخ و برگ آن به دقت جمع نمایند و تحولخواهی را با اصولگرایی همراه کنند.
ولی باز هم محافظه کارانه نوشته شده است.
مسئله اصلی افراد شاخص و بدنه بالای اصولگرایان داشتن حاشیه امنیت و رانت دسترسی به رسانه و شغل در هر زمان است. چه رای آورده باشند و چه نیاورده باشند. حضور در نهادهایی مانند صدا و سیما، موسسات و نهادهای غیرنظامی وابسته به بخش نظامی، قوه قضائیه، بنیادها و ... به آنها اعتماد به نفس غیرواقعی داده که هیچگاه احساس محرومیت از حضور در صحنه اجتماعی و سیاسی را نداشته باشند و تقریبا" با یک روند ثابت در همه شرایط امکان اعلام موضع و فعالیت داشته باشند.
این فرصت برای رقیب به این شدت وجود ندارد و لذا همیشه در یک بازار رقابتی برای حضور در قدرت و یا خروج از ان و محدودیتهای بعد از خروج مواجه میشوند و تلاش بیشتری میکنند و خلاقیت و تنوع درابزارهای رقابت را بروز میدهند و نتیجه هم میگیرند.
هر توجیهی دیگری هم مبنی بر دنیوی بودن و حواشی دیگر را برایشان متصور شوید، این نقص شما را نمی پوشاند.
مگر نه اینست که گرفتن پست و مقام و حکومت حتی با نیت اخروی و کار خیر، یک امر دنیوی است و باید با معیارهای دنیوی هم سنجیده شود؟ پس چرا در سالهای اخیر و بصورت مستمر و تکراری موفقیت نصیب آنها میشود و اصولگرایان نتیجه نمیگیرند؟
البته که چرخش قدرت وجود دارد ولی ورود مجدد اصولگرایان ناشی از عدم موفقیتهای طرف مقابل خواهد بود و نه داشتن استراتژی مدون و رقابت حرفه ای...
مگر اینکه واقعا" در شرایط رقابت برابر قرار گیرند و برای ارائه راهکارهای جدید حاکمیتی و جلب نظر رای دهندگان تلاش کنند.