پیروزی‌های اخیر نیروهای مقاومت سوریه در شکستن محاصره نبل و الزهرا از چه لحاظ مهم است؟

الله اکبر الله اکبر
علی یاورتان
تو دوران بد و سیاه شندین این خبر خیلی خوشهالم کرد
الله اکبر

همه لحاظ

ضمن تبریک پیروزی ارتش و نیروهای مقاومت سوریّه و هم پیمانان آنها به مردم سوریّه و ایران٬ مدتی است که یک موضوع ذهنم را به خود مشغول داشته است و آن صحپت های آقای هاشمی رفسنجانی در مازندران در مراسم ختم یکی از روحانیون آن خطّه بود. ایشان در سخنرانی خود حملات تندی علیه دولت سوریّه کردند و مقامات سوری را متّهم به کشتار مردم از جمله با استفاده از گازهای سمّی کردند و این که زندان ها پر است و مردم را در استادیوم های ورزشی زندانی می کنند. ایشان این مطالب را زمانی بیان کردند که گروه های تکفیری وهابی به سلّاخی مردم سوریّه مشغول بودند و با سبعیّت غیر قابل وصف مردم را از هر سن و جنسی مثل مرغ و گوسفند سر می بریدند و فیلم آن را در اینترنت به نمایش می گذاشتند (البتّه آقای هاشمی کوچکترین اشاره ای به این موضوع نفرمودند.) انگشت اتّهام ایشان به دولت سوریّه در زمانی دراز شد که چندی قبل آن خانم «کارلا دل پونته» نمایندهٔ سازمان ملل و دادستان سابق دادگاه رسیدگی به وقایع یو گسلاوی (که نمی تواند متهم به طرفداری ایران یا سوریّه بشود» علناً اعلام کرده بود که استعمال گازهای سمّی کار گروه های تروریستی بوده است نه ارتش سوریّه! امروز با خودم فکر می کنم که آقای هاشمی رفسنجانی با آزادی نبل والزهرا در کدام سوی خط قرار گرفته است : در خط رزمندگان سوری و ایرانی ٬ حزب الله ٬ تیپ های فاطمیّه و مدافعان حرم٬ یا در خط لوران فابیوس و جان کری و وزیر خارجه انگلیس که از این پیروزی نا خرسند و حتّی خشمناک شده اند ؟