روزنامه ایندپندنت انگلیس از رییس سابق دستگاه اطلاعاتی بریتانیا ریچارد دیرلوف، چیزی را نقل کرد که بندر بن سلطان شخصا کمی پیش از یازده سپتامبر ۲۰۰۱ به او گفته بود. :«مدت زیادی نخواهد گذشت که همه در خاورمیانه خواهند گفت: خدا به داد شیعیان برسد.»
مروری بر تصریحات رسانهای آمریکایی درباره حامیان داعش
"آش شور داعش" صدای آشپز را هم در آورد!/ غربیها خوب میدانستند داعش دارد رشد میکند
30 شهريور 1393 ساعت 9:09
روزنامه ایندپندنت انگلیس از رییس سابق دستگاه اطلاعاتی بریتانیا ریچارد دیرلوف، چیزی را نقل کرد که بندر بن سلطان شخصا کمی پیش از یازده سپتامبر ۲۰۰۱ به او گفته بود. :«مدت زیادی نخواهد گذشت که همه در خاورمیانه خواهند گفت: خدا به داد شیعیان برسد.»
سرویس بینالملل جهان نیوز ـ داعش، تصادفا تبدیل به این موجود وحشی نشد. غرب، با رسانههایش و مسئولینش تشکیل این سازمان را زیر نظر داشت و شاهد رشد و گسترشش بود. با پولهای خلیجی و یارگیری تحریکآمیز مذهبی و رضایت سیاسی بود که این سازمان مسلح رشد کرد تا تبدیل به این غول بی شاخ و دم وحشی شد.
از نظر رسانههای غربی، اکثر کسانی که در جده [برای تشکیل ائتلاف ضد داعش] جمع شدند این قصه را خوب میدانند.
به نوشتهی صباح ایوب در روزنامه الاخبار لبنان، وقتی که پادشاه عربستان با سپردن دستگاه اطلاعاتی عمومی عربستان به بندر بن سلطان در سال ۲۰۱۲، پروندهی سوریه را هم به او سپرد، تحلیلگران غربی میگفتند که این نشانگر آن است که «عربستان اهتمام بیشتری به آنچه در سوریه میگذرد نشان خواهد داد و میخواهد نقش بزرگتری در آنجا ایفا نماید.» اما چه نقشی؟ هیچ کس درباره جنس این اهتمام بیشتر یا ماهیت آن نقش حرفی نمیزد.
«ما خدا را به خاطر نعمت سعودیها و شاهزاده بندر شکر میگوییم. حالا داریم تغییراتی در آنجا [سوریه] میبینیم.» این را سناتور جمهوریخواه جان مک کین در ژانویهی گذشته در شبکهی سی ان ان گفت. [۱] سناتوری که کمپین های انتخاباتیاش را بزرگترین لابی سلاح در آمریکا [NRA] حمایت مالی میکند [۲] همین عبارت را یک ماه بعدش در کنفرانس امنیتی مونیخ هم تکرار کرد، البته با یک تتمهی جدید: «خدا را به خاطر نعمت سعودیها و شاهزاده بندر و دوستان قطریمان شکر میگوییم.»
از آغاز سال ۲۰۱۳ تا فوریه ۲۰۱۴، یعنی در دورهای که پروندهی سوریه زیر نظر بندر بود، مقالات رسانهها مدام به موضوع پدیدهی رشد جبهة النصرة و داعش در سوریه می پرداختند. خبرنگاران روی این موضوع تأکید میکردند که این دو سازمان از نیروی گستردهای برخوردارند که آنها را به «دو نیروی مخالفی که بر جبههی سوریه سیطره دارند» تبدیل کرده است. این دو سازمان از کجا پول و سلاح به دست میآورند؟ تحقیقات رسانهای اشاره میکنند که ثروتمندانی از عربستان و قطر و کویت این مجموعههای تندرو را تغذیه میکنند.» مقالات رسانهها، نظامهای این کشورها را از مسئلهی تجهیز مالی این گروهها برکنار نشان میدادند چون از نظر آنان «هیچ دلیل صریحی برای این موضوع وجود ندارد.»[!]
روزنامه نیویورک تایمز آمریکا در نوامبر ۲۰۱۳ تحقیقی منتشر کرد [۳] که در آن آمده بود «مبالغ سنگینی از بانکهای کویت برای حمایت از رزمندگان مخالف سوری فرستاده شده است.» غانم المطیری، یکی از مسئولان کویتی کمیپینهای حمایت مالی از گروه های مخالف سوری به آن روزنامه گفته بود: «در گذشته [برای بیرون کردن صدام از کویت] با آمریکا همکاری کردیم (در دورهی حمله به کویت در سال ۱۹۹۱) و امروز میخواهیم بشار اسد را از سوریه بیرون کنیم. خب چرا با القاعده همکاری نکنیم؟»
«حمایت قطری از رزمندگان سوریه»، «ثروتمندان عربستانی و کویتی»، «از طریق بانکهای کویت». این عبارات در اکثر مقالاتی که درباره منبع مالی جبهة النصرة و داعش در رسانههای غربی نوشته میشد به چشم میخورد، البته به اضافهی برخی منابع تجهیز دیگر از قبیل تصرف مخازن سلاح و بانکها و یا مناطق غنی سوریه.
گذشته از بحث منابع مالی، باب «جذب نیرو»ی جهادی هم در اینترنت به صورت علنی باز شده بود، به علاوهی وسوسهانگیزی های دینی، مادی و تسهیلات لوجستیک در مرزها. تفاصیل «عبور رزمندگان تندرو از مرزهای ترکیه به سوریه» [۴] هم چیزی است که در اکثر مقالات خود غربی ها تکرار میشد.
با این احتسابات، غول بی شاخ و دم و وحشی این سازمانهای تندور جلوی چشم همه قد کشید و بزرگ شد. و در همین اثنا، بندر بن سلطان داشت حمایت برخی نمایندگان و سناتورهای آمریکایی را برای حملهی نظامی به سوریه جلب میکرد.
اعتماد به نفس بندر بن سلطان داشت به اوج خودش میرسید، تا جایی که حتی علنا از سیاستهای باراک اباما دربارهی سوریه هم انتقاد کرد. [۵]
سوریه در سلاح غرق شد و آمریکا هم به آن حمله نکرد. در فوریه ۲۰۱۴ بندر بن سلطان از ریاست دستگاه اطلاعاتی سعودی و مسئولیت پروندهی سوریه برکنار شد. مسئولین آمریکایی و تحلیلگران این را مطرح کردند که «مرحلهی سعودی جدیدی، و این بار کمتر تندروانه، در سوریه آغاز خواهد شد» [۶] و اینکه «بندر خیلی در حمایت از رزمندگان سوریه تند رفته بود.» ولی منظورشان از اینکه «تند رفته بود» چه بود؟
هیچ کس این را توضیح نداد. دست بندر از سوریه و منطقه کنار زده شد، اما غول وحشی داعش حالا نیرو و پیشروی و ثروت بیشتری پیدا کرد بود.
ژوئن ۲۰۱۴ بود که خود داعش تصمیم گرفت بگوید به اندازه لازم بزرگ شده است و حالا شده است یک «دولت،. نه فقط در سوریه، بلکه در عراق هم.
گیر کردن زبان رسانهها!
بعد از اعلان توسعهی داعش به عراق و پشت سر هم آمدن تصاویر استیلایش بر شهرها و مناطق مختلف عراق و ویدئوهای اعدام های دستهجمعی غیر نظامیان توسط آن، رسانههای غربی حیرت زده شدند. دوباره سیل مقالاتی به راه افتاد که از منبع تأمین مالی داعش و این که چه کسی پشت سر آن است میپرسید.
در سیزدهم ژوئن، مسئولینی در وزارت خزانهداری آمریکا اعلام کردند که عربستان سعودی با «آمریکا هم جهت است» که باید جلوی عملیاتهای داعش را گرفت.
در ژوئن گذشته، لوری پلوتکین بوگارت در «انستیتوی سیاستهای شرق نزدیک واشنگتن» [۷] نوشت که «در حال حاضر هیچ دلیل موثقی وجود ندارد که حکومت سعودی از داعش حمایت مالی میکند. ریاض این سازمان را یک سازمان تروریستی میداند که تهدیدی مستقیم برای امنیت کشور است.» و اضافه کرد: «بسیارند حکومتهایی در منطقه و بیرون از آن که بعضی وقتها از احزاب دشمن حمایت مالی میکنند تا در سیاستهای خود به اهداف خاصی برسند. و البته شکی نیست که ریاض از پیشروی سنی [!] اخیری که توسط داعش ضد حکومت شیعه عراق صورت گرفت خیلی سرکیف شد، همچین از پیروزیهایی که جهادیون در سوریه ضد رئیسجمهور بشار اسد کسب کردند.»
ولی بوگارت در ادامه متذکر شد: «ولی امروزه، هنوز شهروندان عربستانی یک منبع تأمین مالی قابل توجه برای جنبشهای سنی فعال در سوریه به حساب میآیند. و در واقع، طرفهای پولدهنده در خلیج فارس (و این اعتقاد هست که عربستانی ها با بذل و بخشش تر بودهاند در این زمینه) صدها میلیون دلار در سالهای اخیر به سوریه پول فرستادهاند، از جمله به داعش و برخی گروههای دیگر.»
همکار بوگارت در انستیوتوی واشنگتن، اندرو تایلر هم به صراحتا در همان دوره نوشت[۸]: «همه میدانند که پولهایی از کشورهای خلیح فارس از طریق کویت به سوریه فرستاده میشود. ای بسا بتوان نظام بانکی کویت را یک معضل بزرگ به حساب آورد چرا که این نظام را میتوان یکی از مهمترین کانالهای رسیدن پول به گروه های تندرو در سوریه (و حالا هم در عراق) به حساب آورد.»
گذشته از موضوع تأمین مالی، لحن برخی مقالات هم در دورهی اخیر به صورت مشخص درباره عربستان شروع به تغییر کرد [۹] بعضی تحلیلگران تجربهی آمریکا با القاعده اسامه بن لادن در افغانستان در دهه هشتاد میلادی را یادآور شدند و برخی دیگر از «عربستان و قطر و کشورهای خلیج و ترکیه» خواستند که فورا «کارهایی که دارند میکنند را رها کنند.»
رفته رفته قفل زبان برخی رسانه ها و نویسندگان غربی هم برداشته شد و عناوینی به چشم می خورد که صریحا میگفتند:« عربستان باید صادر کردن افراطیگری را متوقف کند.» مثلا این عنوان مقاله ای در چند هفته پیش بود از اید حسین در نیویورک تایمز [۱۰] که در آن صراحتا توضیح میداد «افتضاحات داعش، با حمایتهای عربستان از تنفر [مذهبی] از خلال فکر سلفی آغاز شد. ... این کافی نیست که عربستان صد میلیون دلار برای بخش مبارزه با تروریسم سازمان ملل پول بفرستد، بلکه باید دست از حمایت همهی گروههای سلفی تندرو در چهارگوشهی جهان بردارد و پخش نفرات سلفی تندروانه و آموزش آن به عربستانیها و صادر کردنش به خارج را متوقف کند.»
این نویسنده که اعلام میکند «یک مسلمان سنی» است، در جریان شرکت گفتگویی که «شورای روابط خارجی آمریکا» ترتیب داده بود [۱۱] به توضیح مبسوط خطرات تفکر وهابی برای منطقه و جهان پرداخت و اشاره کرد که «میزان تنفری که عربستانی ها در مؤسساتشان و مدارسشان ضد شیعیان پمپاژ میکنند را نزد ایرانیها نمیبینیم، ولو اینکه ایران از حزبالله و نظام اسد حمایت میکند.»
از طرف دیگر، واشنگتن پست هم بالاخره تصمیم گرفت به موضوع زیرپا گذاشتن حقوق بشر در عربستان سعودی بپردازد و این را سرمقالهی خود قرار داد [۱۲] به جای آنکه آن را یک گزارش عادی در صفحات بینالملل قرار دهد. نویسندهی این روزنامه، دیوید اگناتیوس (که به همپیمانان عربستان در منطقه نزدیک است) در مقالهی اخیر خود [۱۳] با اشاره به سیاستهای «غیر مترقبه» بندر بن سلطان در سوریه، با لحنی آرام چند اتهام را به این شاهزادهی سعودی وارد کرد و از جمله اینکه ای بسا برخی گروههای مرتبط با القاعده را «غیر عمدی» حمایت کرده باشد! اگناتیوس در مقالهاش اشاره میکند که «برخی مسئولین آمریکایی وقتی بندر از مسئولیت پروندهی سوریه کنار گذاشته شد، احساس آرامش کردند» چون او از نظر برخی مسئولین «یک کارمند غیر قابل اطمینان» به حساب میآمد. این نویسنده امریکایی شاهزاده بندر را «گوهر درخشان» و «برگ برنده»ی سعودی ها توصیف کرد.
ماه گذشته "نشریه «د اتلانتیک» [۱۴] «از یک مسئول بلند پایه قطری نقل کرد» که : « داعش یک طرح سعودی بود» این نشریه در ادامه افزود: داعش، بخش اساسی از استراتژی مخفیانه بندر بن سلطان در سوریه بود.
پاتریک کوکیورن در روزنامه ایندپندنت انگلیس [۱۵] از رییس سابق دستگاه اطلاعاتی بریتانیا ریچارد دیرلوف، چیزی را نقل کرد که بندر بن سلطان شخصا کمی پیش از یازده سپتامبر ۲۰۰۱ به او گفته بود. :«مدت زیادی نخواهد گذشت که همه در خاورمیانه خواهند گفت: خدا به داد شیعیان برسد.»
دیرلوف اشاره کرده بود که نظام سعودی و نظام قطر چشمشان را به روی پولهایی که برای داعش فرستاده میشد بسته بودند . و وی در ادامه افزوده بود :« سیطره داعش بر مناطقی در عراق» و حجمی که این سازمان پیدا کرده است « چیزی نیست که بشود بصورت تصادفی و وفوری به آن رسید... وقتی دیدیم که مدت کوتاهی بعد در منطقه چه رخ داد چیزی که بندر به خود من گفت را یادم می آید و موهای تنم راست می شود. »
کد مطلب: 381144