سرویس فرهنگی جهان نيوز ـ محمدعلی الفت پور: قصه زندگی با رزمندگان دفاع مقدس چقدر جذاب و درس آموز است. هر چند ساخت و سبک هنری این فیلم شاهکار نیست ولی داستان زندگی با رزمندگان و جانبازان جنگ تحمیلی آن قدر پر کشش است که در این دوران بی سوژه بودن سینمای ایران می تواند یکی از ژانرهای جذاب تلقی شود که چند سالی است به بوته فراموشی سپرده شده است.
قصه زندگی پر تنش، پر استرس و سخت همسران رزمندگان آن قدر بالا و پائین دارد که بتوان با آن یک داستان عاشقانه ساخت.
میترا حجار که در نقش همسر یک رزمنده بازی می کند یک بازی تقریباً بی نقص از خود ارائه داده است.
شهید منوچهر مدق
«دلتنگی های عاشقانه» ساخته رضا اعظمیان، درس عاشقانه زندگی کردن در شرایط سخت است شرایطی که جوانان این دوره کم تر حاضر به تحمل چنین شرایطی هستند ولی مادرانشان با این شرایط سخت و حتی سخت تر از آن چه در «دلتنگی های عاشقانه» به نمایش درآمده است زندگی کرده اند. این فیلم روایت زندگی شهید منوچهر مدق است که پس از تحمل آثار و جراحات ناشی از جنگ تحمیلی به شهادت رسید.
رها کردن زندگی، عشق و آینده برای تمام رزمندگان جنگ اتفاق افتاده است. ولی آن چیزی که در سوی دیگر این هجرت چون خورشید رخ نمایی می کند ایثار و فداکاری زنان و همسرانی است که اگر از رزمندگان مأجورتر نباشند کم اجرتر نیستند.
نمایی از روایت همسر شهید مدق از ابراز محبت ناگهانی منوچهر به وی با اهدای دسته گل بزرگی از گلهای سرخ که در کتاب «اینک شوکران ۱» آمده است
شک و تردید و غرزدن کار بسیاری از ما شده است ولی منوچهر این داستان به هیچ عنوان از نداری و عدم توجه مسؤولین نمی نالد، آن چه مایه عذاب منوچهر شده است کم رنگ شدن رابطه اش با دوستان رزمنده اش است. شاید نویسنده می خواهد ما را به آن نقطه رهنمون سازد که دوستان منوچهر دیگر شاید به اندازه او اهل قناعت و بزرگ منشی و آرمان خواهی نیستند.
شاید سرطان منوچهر از قبیل مشکلاتی باشد که در جنگ عارض امثال منوچهر شده است ولی آن چه باعث کم توانی رزمندگان در مقابل این مشکلات شده شرایط جنگی منوچهرهاست که هیچ بستر حمایتی از آن وجود ندارد چرا که امثال منوچهرها فراوانند که به خاطر مشکلاتی که با آن مواجه می شوند مجبورند زندگی خود را بفروشند.
طراحی لباس «دلتنگی های عاشقانه» در بسیاری از سکانس های ابتدایی و بعضاً در لابه لای فیلم هیچ تناسبی با فضای دهه شصت ندارد که از ایرادات چشم گیر این فیلم تلقی می شود.
محمد رضا فروتن هم در نقش منوچهر خوب ظاهر شده است آرامش منوچهر بخوبی در بازی فروتن درآمده است.
شهید منوچهر مدق
پایان این روایت مانند خود این روایت زیبا نیست. مخاطب دیگر به قطع رسیده است که منوچهر نمی ماند و به دنبال یک دستاورد دیگر در کنار روایت این داستان پر فراز و نشیب عاشقانه است که متاسفانه عائدش نمی شود.
پایان سطحی این روایت داستان را تحت الشعاع خود قرار می دهد. انگار هنرمندی نویسنده و کارگردان در روایت این داستان پرحادثه و پر کشش در پایان داستان تمام شده است. استفاده از مستندهای تلویزیونی برای فضایی که فیلم در آن روایت می شود بسیار خوب و هنرمندانه است، هم چنین به تصویر کشیدن اسرای ایرانی جنگ تحمیلی که خودشان تاریخ اسیر شدنشان را بیان می کند از سکانس های جالب این فیلم است که برای نسل جوان قطعا بیشتر جذاب است.
روی هم رفته فیلم دلتنگی های عاشقانه نمره قابل قبولی می گیرد نمره ای که بسیاری از فیلم های نامآور امسال از آن محرومند.
نویسنده این نقد احتمالاً آشنایی چندانی با سینما ندارد که بازی حجار و فروتن را در این فیلم خوب توصیف کرده است.
اگر چه اینکه کاری در زمینه دفاع مقدس و زندگی شهدا انجام می شود قابل تقدیر است ولی نمی توان بر روی اشکالات عدیده فیلم چشم بست. این کار در حدی ضعیف، جلف و سطحی بود که من و همسرم در میانه فیلم، سالن را ترک کردیم چرا که احساس کردیم این کار نه تنها از نظر سینمایی یک کار سطحی، دم دستی و ناشیانه است بلکه به دلیل برخی صحنه ها، دیالوگ ها و پوشش ها اهانت به فرهنگ شهادت و خانواده شهداست. باید از سازمان یا نهاد حامی این فیلم به خاطر ساخت این فیلم بازخواست نمود و هیئت انتخاب را برای انتخاب چنین فیلمی نکوهش کرد.
حقیقتاً از جهان نیوز بعید بود چنین نقدی را انتشار دهد.
با تشکر