جناح لیبرال بازی را در ماراتن انتخاب شهردار واگذار کرد. بازی ای که از ابتدا باخت در آن محتمل بود. در این خصوص اما نکته مهم فهم چرایی این باخت است که نویسندگان نورس لیبرال از درک آن قاصرند و این عدم تحلیل صحیحی از شرایط را در نوشته های خود بازتاب می دهند.

به گزارش جهان، اولین دلیل شکست اصلاح طلبان، تکرار استراتژی سوخته جریان انحرافی در برابر قالیباف بود. احمدی نژاد و تیم اش از آنجا که کارنامه مدیریتی قالیباف مورد توجه مردم می دیدند، در اقداماتی غیر اخلاقی شروع به پرونده سازی و تهمت زنی به شهرداری کردند. نتیجه این شد که روزنامه دولت به بولتن «مدح دولت» و «ذم شهرداری»  تبدیل گردید و هر روز کشف جدیدی در آن رونمایی می شد. مشابه این رویکرد را جراید لیبرال هم در پیش گرفتند و مشابه با روزنامه ایران شروع به پرونده سازی کردند. روزنامه هایی که در هشت سال مدیریت قالیباف بعضا منصفانه به مدیریت شهری می نگریستند و آن را تمجید می کردند، دفعتا برای فتح شهرداری مخالف خوان شدند. مشخص است که این نگاه «پروژه ای» به بن بست خواهد خورد.
 
دومین دلیل شکست اصلاح طلبان، رویکرد محفلی به موضوع انتخاب شهردار بود. در این رویکرد افرادی نشاندار که سابقه مفصلی از «گردنه گیری رسانه ای» دارند سرتیم رسانه ای تخریب قالیباف شدند و با راه انداختن دفاتر و پخش وجوه کلان در میان کاربران خاص شبکه های اجتماعی و برخی مزد بگیران مطبوعاتی پروژه تخریب قالیباف را کلید زدند. که نتیجه اش مشخص شد!

سومین دلیل شکست اصلاح طلبان، ادامه مسیر «بگم بگم» احمدی نژاد بود. این دوستان در سایت هایی نورس و جرایدی کهنه کار بازی غیر اخلاقی را به راه انداختند که متاسفانه با نجابت بلاوجه اصولگرایان تشدید هم شد. در این بازی مشابه احمدی نژاد از هزاران سند نامعلومی سخن گفته شد که معلوم نیست چگونه به دست «گردنه گیران» افتاده است! بی آنکه گفته های پیشین همین طیف درباره لزوم رعایت قانون رعایت شود یا اساسا به یاد آورده شود. این رویکرد نشان داد فتنه و انحراف دو روی یک سکه اند و تفاوتی در منش و روش خود ندارند.

چهارمین دلیل شکست اصلاح طلبان، رویکرد پروژه ای آنها به پروسه یک انتخاب مدنی بود. صبح روز رای گیری برای خرید رای یک عضو شورا برای او حکم پست معاون نظارت شورا صادر می کنند! این رخداد از آنجا شگفت انگیز است که این دوستان اگر چنین رفتاری را در جناح مقابل ببینند فریاد وا قانونا سر می دهند اما گویا همه چیز برای خودشان مباح و بایسته است! شگفت آور اینکه همین «خریداران رای» کسانی را که رای غیر سیاسی داده اند و بر اساس شناخت خود رای متفاوتی را داده اند خائن خطاب می کنند؟ سوال این است خیانت، خرید رای است با پست دادن به یک فرد غیر متخصص است یا رای دادن بر اساس یک شناخت فردی؟

پنجمین دلیل شکست اصلاح طلبان، این بود که آنها فرایند مدنی را کنار گذاشته و به اغوا و تهدید و یارکشی روی آوردند. از آغاز مشخص بود که به علت وجهه خاص قالیباف، اصلاح طلبان نیز به او گرایش دارند. بنابراین رای دادن برخی اصلاح طلبان به او دور از ذهن نبود. این دوستان توجه ندارند که حتی اگر مهدی حجت در شورای شهر می ماند و به دولت نمی رفت بی شک رای او قالیباف بود.
 
ششمین نکته این است که برخی از دوستان گویا فراموش کرده اند که در انتخابات گذشته احمد مهندس دنیامالی در لیست برخی گروه های اصولگرا حضور داشت. بنابراین پرسش این است که چه خرق عادتی صورت گرفته است؟ مگر دنیامالی به ریاست مسجد جامعی که گزینه  اصلاح طلبان بود رای نداد؟ آیا این تفتیش عقاید و هجمه به او به خاطر رای به قالیباف، رواست؟
 
به هر حال به نظر می رسد اثرات اعمال و روش های اخلاقی جریان انحرافی در کشور جناح خاصی را نمی شناسد و گویا بدل به امر واحد در سیاست ورزی شده است. به این دلیل است که باید پیروزی اصولگرایان و قالیباف بر این سیاست ورزی مبتذل و ناجوانمردانه را به فال نیک گرفت. جدا از این امر رای دو اصلاح طلب به گزینه اصولگرایان نشان داد که اعتدال امری انحصاری نیست و در اردوگاه اصولگرایان نیز افرادی هستند که جامع میان نظرات مختلف در کشور باشند.