سرقت 2 میلیارد دلاری "روح برجام" از دارایی‌های ایران!
شنبه ۴ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۳۹
کد مطلب: 486674
ايران، امريكا و 2 نگاه متفاوت به يكديگر
به ايران كه نگاه كنيد، گويي روزهاي خوبي ميان ايران و امريكا مي‌گذرد؛ رئيس‌جمهور روحاني در برابر موج حملات اصولگرايان به دولت امريكا به دليل كارشكني در مسير اجراي برجام، زمان نقد برجام را تمام شده و در جايي ديگر، برجام را يك نعمت الهي مي‌نامد؛ ديدارهاي وزراي خارجه ايران و امريكا برقرار است و حتي در پايان يك ديدار كري و ظريف، آنها در اقدامي تعجب‌آور، هنگام گرفتن عكس يادگاري، به جاي پرچم كشور خود در برابر پرچم كشور طرف مقابل مي‌ايستند؛ يعني در اين حد با امريكايي‌ها به اصطلاح عاميانه «ندار و خودماني» شده‌ايم! چيزي حتي فراتر از پياده‌روي ظريف و كري در خيابان‌هاي ژنو... به نظر مي‌رسد نگاه دولت ايران به امريكا زياده تحت تأثير خوش‌بيني به برجام قرار گرفته است و شديداً پسابرجامي است؛ آن هم نه برجامي كه به قول رهبر انقلاب مي‌توانسته بهتر باشد يا به قول ظريف امكان رعايت برخي خطوط قرمز در آن نبوده، بلكه پس از برجامي كه فتح‌الفتوح و نعمت الهي و چه و چه است!
آن‌سو، اما از مراكز تصميم‌گيري امريكايي خبرهاي خوبي به گوش نمي‌رسد و نشان مي‌دهد ميان ايران و امريكا از قضا روزي‌هاي بدي در جريان است؛ حدود 2ميليارد دلار دارايي‌هاي بلوكه شده ايران با حكم ديوان عالي امريكا قرار است غرامت مرگ حدود 250 نظامي امريكايي باشد كه طي يك عمليات استشهادي جوانان لبناني مرده‌اند؛ اوباما به عربستان آمده و موضع ضدايراني گرفته و بيانيه نشست مشترك شوراي همكاري خليج فارس و امريكا هم بر حمايت ايران از تروريسم پافشاري مي‌كند؛ امريكا علاقه‌اي به وارد كردن بانك‌هايش به معامله با ايران ندارد و ديدار رئيس بانك مركزي ايران با وزير خزانه‌داري امريكا چيزي دست ايران نمي‌دهد و نهايتاً جان كري اذعان مي‌دارد صرفاً 3ميليارد دلار دارايي‌هاي ايران آزاد شده است؛ امريكا از آنچه «ناامني‌هاي ايجاد شده توسط ايران در منطقه» و نيز «دخالت ايران در امور داخلي كشورهاي عربي» مي‌نامد، نگران است و خواهان گام‌هاي مثبت ايران براي حل اختلافات با كشورهاي عربي مي‌شود... به نظر مي‌رسد نگاه دولت امريكا به ايران اصلاً تحت تأثير برجام نيست و براي امريكايي‌ها ايران پس از برجام، با ايران قبل از برجام تفاوت زيادي نمي‌كند و ابايي هم ندارند پرونده 33 سال پيش عمليات استشهادي جوانان لبناني عليه تفنگداران امريكايي در بيروت را بهانه كنند تا نشان دهند براي آنها، جمهوري اسلامي ايران همان كشور حامي تروريست‌هاست و نشان دهند اختيار دارايي‌هاي بلوكه شده ايران دست ماست؛ چه با برجام و چه بي‌برجام.
اكنون روح برجام كجاست؟
اوباما پيش‌تر گفته بود كه ايران از مفاد برجام تخطي نکرده، اما در خصوص پايبندي به «روح برجام» همچنان انتظارات و توقعاتي از ايران مي‌رود.
اشاره او تلويحاً به آزمايش‌هاي موشكي ايران مي‌تواند باشد. صادق زيباكلام البته سعي كرد خواسته اوباما را حدس بزند؛ او ضمن تأييد سخن اوباما مبني بر اينكه برجام يک «روح» دارد و يک «کالبد»، مي‌نويسد كه «او قطعاً انتظار نداشت ايران برنامه‌هاي موشکي خود را متوقف يا حتي آهسته‌تر کند اما اين انتظار را داشت که تهديد به نابودي رژيم اسرائيل مطرح نشود.» او در همين يادداشت مورد اشاره، تأييد مي‌كند كه «برخلاف آنچه مخالفان برجام در داخل ايران مي‌گويند، غرب هم به تعهداتش در قبال برجام عمل کرده است.»
حال بايد پرسيد اين روح برجام كجاست كه بشود كارشكني‌هايي ايالات متحده را با آن اندازه‌گيري كرد؟ اين چه روحي براي توافق دوجانبه است كه صرفاً ايران را ملزم به پايبندي مي‌كند و امريكا هرچه هم بكند، نه زير سؤال بردن برجام است و نه خلاف روح آن. حال كه دولت ايران عليه روح تراشيدن براي برجام از سوي رئيس‌جمهور امريكا و برخي همفكران ايراني‌اش موضعي نگرفته، حداقل با همين مبناي امريكايي، عليه مواضع امروز خود امريكايي‌ها موضع بگيرد. آيا يكي از بهانه‌هاي برجام همين نگراني‌هاي كاذب در مورد تهديد ايران براي كشورهاي منطقه نبود، پس چرا با وجود برجام همچنان نگراني‌ها پررنگ ابراز مي‌شود؟ موشك كه بماند، شايد حتي وجود تفنگ شكاري هم در ايران، اين عرب‌هاي خليج فارس را نگران كند؛ آيا ايران مسئول رفع دلواپسي‌هاي آنان است؟!
آيا فقط امضاي ايراني‌ها پاي توافقنامه روح دارد و امضاي طرف امريكايي كالبد بي‌جاني است كه از وراي آن مي‌توان پرونده 33 سال پيش عمليات استشهادي مردم لبنان عليه اشغالگران امريكايي را آن هم دقيقاً در هنگامه حضور پسابرجامي وزيرخارجه ايران در نيويورك به منظور ديدار با وزير خارجه امريكا رو کرد و بخشي از دارايي بلوكه شده ايران را كه قرار است به واسطه برجام به ايران برگردانده شود، مصادره كرد؟ در اين صورت آيا بايد دهان رسانه‌هاي خودي را هم بست و برجام را نعمت الهي و نقد آن را تمام شده خواند كه مبادا كسي عليه كارشكني امريكا بنويسد؟
من از بيگانگان ديگر ننالم؟
اين يك ضعف ديپلماتيك است كه در حين حضور وزير خارجه ايران در خاك ايالات متحده، دارايي‌هايي كه قرار است به موجب برجام به ايران بازگردانده شود، به بهانه عملياتي استشهادي در لبنان، مصادره شود و بدتر آنكه وزيرخارجه ما پس از اين اتفاق و پس از آن همه مواضع ضدايراني امريكايي‌ها در ميان رفقاي عربشان، با لبخند مقابل پرچم امريكا بايستد و اجازه دهد همتاي امريكايي‌اش هم مقابل پرچم ايران بايستد. در عرف ديپلماتيك، اين اتفاق نشان از روابط دوستانه و برادرانه دو كشور دارد؛ آيا اكنون با دولت امريكا در اين وضعيت هستيم؟! اگر كمي بدبينانه بنگريم، شايد آن وقت اين سؤال هم به ذهن متبادر بشود كه شما در اين ديدارهاي پشت درهاي بسته چه مي‌گوييد كه امريكايي‌ها روز به روز جسورتر و گستاخ‌تر مي‌شوند؟ اين‌سو در ايران هم، گوينده عبارت معروف «پناه مي‌برم به خدا از بستن دهان منتقدان...» نقد عملكرد امريكايي‌ها و موضع‌گيري رسانه‌هاي اصولگرا عليه كارشكني امريكايي‌ها را برنتابد و زمان نقد برجام را تمام شده بداند و برجام را نعمتي الهي بخواند و منتقدين را كساني بداند كه كفران نعمت مي‌كنند! اينجا ديگر پاي سخنان پشت درهاي بسته نيست؛ رئيس‌جمهور ايران علناً منتقدين برجام و كارشكني امريكايي‌ها را به جاي امريكايي‌ها مي‌نوازد! اين ميانه، حقيقت تلخي رخ مي‌نمايد كه آيا اكنون جاي شكايت و بازخواست از امريكايي‌ها هست يا آنكه اول بايد ببينيم خودمان داخل ايران چند چنديم؟
اکنون بايد به اين سؤالات اساسي پاسخ داد که چرا پس از 30 سال از يک ادعا پس از برجام جرئت چنين غارتي را پيدا مي‌کنند؟ چرا تاکنون چنين جرئتي نداشتند؟ چرا اين غارت ملي درست در روزي که ظريف سرگرم مذاکره با همتاي خود است، صورت مي‌گيرد؟ و هزاران سؤال ديگر که دستگاه سياست خارجي بايد پاسخگوي آن باشند.
