بررسی‌ها نشان می دهد از ۱۱میلیون و ۳۹۲هزار و۲۲۷ نفر فارغ التحصیل و یا در حال تحصیل سال گذشته، پنج میلیون و ۸۱۳ هزار و ۳۲۲ نفر غیر فعال، چهار میلیون و ۵۴۴ هزار و ۷۷۵ نفر شاغل و یک میلیون و ۳۴ هزار و ۱۲۹ نفر بیکار هستند.

به گزارش جهان به نقل از ایرنا، نتایج آمارگیری نیروی کار سال ۹۳ که از سوی مرکز آمار ایران انتشار یافته است،بیشترین میزان بیکاری در میان جمعیت فارغ التحصیل و یا در حال تحصیل رشته های مهندسی و حرفه های مهندسی با ۲۳۹ هزار و ۶۳۸نفر است.

همچنین پس از رشته های مهندسی، بیشتر بیکاران دانش آموخته و یا در حال تحصیل به ترتیب در رشته ها بازرگانی با ۲۰۴هزار و ۱۴۰نفر و معماری با ۱۲۶ هزار و ۷۹۵ نفر در مرتبه های بعدی بیکاری دانش آموختگان دانشگاهی قرار دارند.

براساس تعریف ارایه شده از مرکز آمار ایران ، تمامی اعضای ۱۰ ساله و بیشتر خانوار ها که در هفت روز قبل از مراجعه مامور آمارگیری شاغل یا بیکار نبوده اند و در یکی از گروه های محصل ، خانه دار ، دارای درآمد بدون کار و سایر ، طبقه بندی شده اند به عنوان جمعیت غیر فعال اقتصادی بشمار می آیند.

* بیکاری لیسانس ها بیشتر از سایر سایر مقاطع

بنابراین گزارش ،تعداد ۷۲۲هزار و ۲۰۶نفر از فارغ التحصیلان دانشگاهی بیکار را مقطع کارشناسی به خود تخصیص داده اند.

همچنین این میزان در میان مردان ۳۱۷هزار و ۶۱۶ نفر و در میان زنان ۸۴۶ هزار و ۸۶۷ نفر است.

نتایج این بررسی نشان می دهد ۱۱۰هزار و ۹۰۳ نفر با مدرک دکتری در کشور بیکارند که به تفکیک جنسیت ۷۴ هزار و ۶۵۳نفر را مردان و ۳۶ هزار و ۲۴۹ نفر را زنان به خود اختصاص می دهند.

* بیکاری زنان دانش آموخته

بر اساس نتایج این گزارش،از یک میلیون ۳۴هزار و ۱۲۹ نفر فارغ التحصیل و یا در حال تحصیل بیکار، ۵۴۶ هزار و ۵۸۷ نفر(۵۳درصد) را زنان تشکیل می دهند.

بیشترین جمعیت فارغ التحصیلان و یا در حال تحصیل بیکار زن در رشته های بازرگانی ، مهندسی و معماری ثبت شده است.

وضعیت بازار کار ایران به چند لحاظ با مشکل مواجه است:

از یکسو نرخ دو رقمی بیکاری حکایت از شرایط ناخوشایند بازار کار دارد و از سوی دیگر بیکاری جوانان، زنان و دانش آموختگان از دیگر ویژگی های ناخوشایند بازار کار ایران محسوب می شود.

سرشماری نفوس و مسکن در ایران از ۱۳۳۵ تا ۱۳۸۵ به موجب قانون هر ۱۰ سال یکبار اجرا شد و نخستین آن ۱۳۳۵ بوسیله اداره آمار عمومی صورت گرفت و سرشماریهای بعدی ۱۳۴۵ ، ۱۳۵۵ ، ۱۳۶۵ ، ۱۳۷۵ و ۱۳۸۵ انجام شد.

سال ۱۳۸۶ براساس مصوبه هیات وزیران فاصله زمانی اجرای سرشماری نفوس و مسکن از ۱۰ به پنج سال کاهش یافت و از دوم تا ۲۲ آبان ۱۳۹۰ در ۳۱ استان ، یکهزار و ۱۳۹ شهر و ۹۶ هزار و ۵۴۹ آبادی این سرشماری انجام شد.