شهیدی که محل دفنش را در خواب به پسرش گفت!
يکشنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۲۸
کد مطلب: 438901
وی افزود: از همان ابتدا که به ما و مادربزرگمان اطلاع دادند که پیکر مطهر شهید شیخ شعاعی جزو ۱۷۵ شهید غواص است،به سمت ستاد معراج تهران پرکشیدیم تا بعد از ۲۹ سال دوری و چشم انتظاری پیکر مطهر پدرمان را در آغوش بکشیم و زیارتشان کنیم.
شیخ شعاعی ادامه داد: از همان ابتدای امر، هر سه نفرمان (فرزندان شهید) مصرا نظرمان بر برگزاری مراسم تشییع و تدفین پدرمان در گلزار شهدای قم بود که در همین راستا نیز طی نامه‌ای مکتوب از ریاست کل بنیاد شهید خواستیم که پیکر مطهر پدرمان در قم دفن شوند که مورد موافقت ایشان و دیگر مسئولان قرار گرفت.
فرزند سردار شهید «محمد شیخ شعاعی» با اشاره به فتوای امام خمینی(ره) مبنی بر اینکه «در موضوع حضانت، فرزندان شهید را از مادرشان جدا نکنید و در موضوع محل دفن، محل سکونت و خواست فرزندان را در نظر بگیرید»،افزود: بر همین اساس، مقرر گردید که تدفین شهید شیخ شعاعی در گلزار شهدای قم برگزار شود.
حسین شیخ شعاعی با بیان اینکه مادربزرگمان در روستای اختیارآباد کرمان زندگی می‌کنند و همچنین پدربزرگمان فوت شده‌اند،افزود: از همان ستاد معراج تهران، به رسم ادب با یک جلد قرآن نفیس به سمت کرمان و خانه مادربزرگمان آمدیم تا رضایت عاطفی ایشان مبنی بر دفن پدر شهیدمان را در شهر قم جلب کنیم اما با وجود التماس و پابوسی ایشان، راضی نشدند.
وی ادامه داد: شب قبل از برگشت به قم، بنده قبل از خواب وضو گرفتم و به روح بزرگوار پدرم متوسل شدم که خودشان گره‌گشایی کنند. صبح روز بعد برای خداحافظی به منزل مادر بزرگ و از آنجا به گلزار شهدای کرمان رفتیم. به محض ورود به گلزار خواهرم زانو زد و اشک از چشمانش سرازیر شد و گفت: «دیشب در عالم خواب دقیقا همین منطقه با کوه‌ها و مناطق سرسبزش را دیدم».
شیخ شعاعی با بیان اینکه پدر شهیدمان گلزار شهدای کرمان را در خواب به ما نشان داده بودند، افزود: خواهرم برای اولین بار بود که به گلزار شهدای کرمان آمده بود و همان جا بود که در کنار مقبره شهدای گمنام، تصمیم گرفتیم که از حق قانونی و شرعی خود گذشت کنیم و اجازه بدهیم پیکر پدر شهیدمان در جایی که خودش دوست دارد آرام بگیرد.
فرزند سردار شهید «محمد شیخ شعاعی»گفت: وقتی که در حضور مدیرکل بنیاد شهید، مادربزرگمان و عمویمان متوجه تصمیم و گذشت ما شدند، بسیار خوشحال شدند و نماز شکر به جا آوردند چون مادربزرگمان به ما می‌گفت «پدرتان را کرمان بیاورید. یا بم، نمی‌دانم، جیرفت دفنش کنید» و ما مجبوریم برای زیارت آرامگاه پدرمان هر چهارشنبه ۹۰۰ کیلومتر مسافت قم تا تهران را طی کنیم و جمعه به قم برگردیم اما تحمل این سختی را و دوری از پدرعزیزمان را به جان می‌خریم.
