مهاجرانی مانع ساخت مقبره اخوان شد
چهارشنبه ۱۴ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۶:۴۸
کد مطلب: 437160
امیری اسفندقه در این دیدار گفت: استاد قهرمان و استاد کمال‌پور برای این مقبره الشعرا زحمت کشیدند و در قالب یک شعر خطاب به رهبر انقلاب این مکان را برای اختصاص دادن به مقبره الشعرا درخواست کرده بودند که ایشان هم موافقت کرده بودند.
وی گفت: استاد صاحبکار و استاد قهرمان شعر نیمایی را قبول داشتند و حفظ هم بودند.
امیری اسفندقه بر سر مزار استاد صاحبکار گفت: استاد ذبیح الله صاحبکار از اساتید شعر است و برای شعر جوانان مشوق بود، او با اینکه روحانی بود اما هیچ ادعایی نداشت البته او در لباس روحانیت روحانی بود و استاد قهرمان بدون لباس روحانی بود.
در انجمن فرخ در جوانی شعر خواندم و ایشان برای تشویق من به شعر سرودن دست من را خواست ببوسد و این تواضع ایشان ستودنی است در حالی که بزرگان شعر جلوی پای وی می ایستادند.
وی بر سر مزار مرحوم گلچین معانی گفت: تنها کسی که از احمد گلچین معانی اشکال میگرفت استاد قهرمان بود و ایراداتی که وارد میشد هر چند صحیح بود ولی ایشان ناراحت میشد اما بعدها اذعان میکرد سخن قهرمان درست بوده است.
وی بر سر مزار مرحوم کمال پور گفت: شاعران خراسان شعرشان را از استاد کمال دارند.
این شاعر برجسته گفت: مجموعه قصاید آیینی مرحوم عماد خراسانی با نام قطره ای از دریا به دست خط خودش به موزه آستان قدس اهدا شد.
او اضافه کرد: قیصر امین پور یکی از شاگردان دوره تدریس اخوان در دانشگاه است.
امیری اسفندقه در پایان شعری با حال و هوای مزار اخوان با نام از مزار اخوان می آیم را برای حضار خواند:
از کجا می آیم
از فضایی تهی از نام و نشان می آیم
از سراپرده ی اسرار نهان می آیم
از فراسوی زمان می آیم
رو به رو گنبد هارونیه
پشت سر مقبره ی فردوسی
همچنان از عقب سر نگران می آیم
موج مهتاب شب شهریور
و شنای شب شهریور در چشمه ی نور
آسمان خوشه ی پروین جوزا
کره ی کامل ماه
هر چه می خواهم ساکت باشم
باز اما به زبان می آیم
طوس در خلوت شب
در و دروازه یله
مست اندیشه و اشراق شکوفا شاداب
دلش و دستش پاک
جرعه ی جان و خرد
می فشاند بر خاک
چه بگویم به کجا رفتم پیر
وز کجا دارم اینگونه جوان می آیم
از تماشای بی پرده ی شعر
از حضور کلمات عریان
از فضایی که توان دیدن و گفتن نتوان می آیم
از مزار اخوان می آیم
از فضایی تهی از نام و نشان می آیم
از سراپرده ی اسرار نهان می آیم
از فراسوی زمان می آیم
رو به رو گنبد هارونیه
پشت سر مقبره ی فردوسی
همچنان از عقب سر نگران می آیم
موج مهتاب شب شهریور
و شنای شب شهریور در چشمه ی نور
آسمان خوشه ی پروین جوزا
کره ی کامل ماه
هر چه می خواهم ساکت باشم
باز اما به زبان می آیم
طوس در خلوت شب
در و دروازه یله
مست اندیشه و اشراق شکوفا شاداب
دلش و دستش پاک
جرعه ی جان و خرد
می فشاند بر خاک
چه بگویم به کجا رفتم پیر
وز کجا دارم اینگونه جوان می آیم
از تماشای بی پرده ی شعر
از حضور کلمات عریان
از فضایی که توان دیدن و گفتن نتوان می آیم
از مزار اخوان می آیم
اسماعیل امینی نیز بر سر مقبره اخوان گفت: مفاخر ما فقط اسم و مجسمه هستند و استاد مصفا می گویند در ایران ده نفر نداریم که شاهنامه را یک مرتبه خوانده باشد، این در مورد اخوان و استاد قهرمان هم صادق است و این بزرگان در حد اسم هستند.
