آقای پناهی مچکریم!
دوشنبه ۲۰ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۱۸:۵۱
کد مطلب: 406518
البته این تشکر اصلا به خاطر موضوع و محتوای فیلم نیست که از قضا گویا خیلی هم سیاه و ضدایرانی است.
نگارنده، اصلا این فیلم را ندیده ام که بخواهم ادای منتقدان کاربلد را دربیاورم و از پناهی مثلا به دلیل پرداخت مناسب، دستمایه قرار دادن یک سوژه خوب، بازی های رشک برانگیز یا فیلمنامه قوی و... تشکر کنم.
احتمالا الان باید برای شما این پرسش پیش آمده باشد که چگونه و چرا یک نفر بدون دلیل و بی آن که اثر فیلمسازی را دیده باشد، این همه از او تشکر و تعریف می کند.
خب، من معتقدم آقای پناهی با نمایش فیلمش آن هم در همین ایام دهه فجر و سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی یکی از بزرگ ترین خدمت ها را در شرایط حساس فعلی به انقلاب انجام داده است، کدام شرایط؟ همین شرایط پیچیده و کمی تا قسمتی احمقانه که از وضع اهل فرهنگ و هنر و حتی مردم عادی ایران توسط غربی ها به تصویر کشیده می شود، این که فیلمسازان و نویسندگان برای خلق اثر ادبی و هنری هزار و یک جور «نباید» دارند.
اصلا فیلم تاکسی منهای محتوای آن، به قول مولانا آفتابی است دلیل آفتاب، آفتابی که می گوید در همین سرزمین ایران که هی درباره وضع ناجور حقوق بشر در آن هشدار می دهند، هنرمندی پیدا می شود که به طور مستقیم و آشکارا با اصول و مبانی و اهداف و آرمان های یک انقلاب مردمی مشکل دارد و براساس قانون و دادگاه رسمی که برخاسته و مورد تائید همین مردم است، برای فعالیت حرفه ای دارای منع است و باز هم بی هیچ مزاحمتی نه تنها زندگی عادی خودش را آزادانه سپری می کند و در کوچه و خیابان قدم می زند و رانندگی می کند و... بلکه دیگر دوستان و همفکران و فعالان سیاسی را که حکم زندان و... دارند نیز می آورد سوار خودرو می کند و در فیلمش به نقش آفرینی می پردازند.
آنچه این روزها کمتر به آن اشاره شده این است که ساخته شدن این فیلم و نمایش آن در برلین، به قول کشتی گیرها تبدیل می شود به فن بدل و یک مثال نقض آشکار در برابر آنچه که در محتوای فیلم مورد تاکید است و غربی ها می خواهند برجسته اش کنند.
