در همین زمینه جای سئوال است که با توجه به اینکه، هزینه تولید هر اثر بطور میانگین ۵۰۰میلیون تومان است و افراد مسئله دار معمولا ۲ یا ۳ اثر پشت اکران دارند، این بودجه را چگونه و از چه راهی تامین می کنند؟!جالب اینجاست که همه این افراد مورد توجه جشنواره های صهیونیستی و ضد ایرانی هم می باشند!

گروه فرهنگی جهان نیوز: "قصه ها" حالا قصه ای متفاوت پیدا کرده است. فیلمی که بارها بر نحوه صدور مجوز برای ساخت آن در دولت قبل اعتراض شد و این اعتراض تا صدور مجوز نمایش در دولت بعدی ادامه پیدا کرد. فیلم سیاه غیرمنصفانه از ایران به جشنواره ای ضد ایرانی می رود تا هم با تحسین سیاستگذاران این جشنواره مواجه شود و هم با تحسین سخنگوی وزارت خارجه آمریکا!

حمایت دولت آمریکا قابل انتظار/حمایت وزیر ارشاد تعجب برانگیز

نکته قابل توجه درباره "تحسین" و "تشویق ها" این است که انتظار حمایت از سوی "دولت آمریکا" دور از ذهن نبود و چه بسا به دلیل فضای ضد ایرانی "قصه ها"، اثر به جشنواره دعوت شد تا نسبت به آنچه واقعیت همه ایران نیست! تشویق شود؛ اما انتظار حمایت وزیر محترم ارشاد و دست اندرکاران سینمایی درباره این اثر کمی دور از ذهن بود!

صدور پروانه ساخت بدون درنظر گرفتن سوابق فیلمساز

ماجرا از آنجا آغاز می شود که یک فیلمساز با ۳ صفحه کاغذ به اداره سینمایی وزارت ارشاد می رود و درخواست پروانه ساخت می کند. این اداره عریض و طویل هم با خواندن ۳ صفحه! مجوز را صادر می کند، البته بدون توجه سوابق فیلمساز که چه نقشی در فتنه ۸۸ بر عهده داشته است؟!

تکمیل پازل بی تدبیری در اداره سینمایی دولت تدبیر و امید

اما این سیاست و عملکرد پر از اشتباه دست اندرکاران سینمایی، از دولت دهم به دولت یازدهم منتقل می شود تا پازل بی تدبیری در میان مدیران سینمایی در دولت یازدهم تکمیل شود و پروانه نمایش آن در جشنواره فجر صادر شود. به این بهانه که کارگردان محترم، اصلاحات مورد نظر را به خوبی گوش کرده و انجام داده اند!

اعتراض به موقع آقای وزیر نسبت به حضور در جشنواره خارجی

حالا فیلم راهی جشنواره ای ضد ایرانی می شود و با اعتراض داخلی ها نسبت به حضور در جشنواره خارجی ضد ایرانی، صدای آقای وزیر هم در می آید که ما هم نسبت به حضور این اثر در جشنواره مورد نظر معترضیم!(نقل به مضمون).

آیا حضور "قصه ها" در جشنواره ضد ایرانی خودسرانه بوده است؟

در این مقطع همه چیز به حساب اقدام خودسرانه صاحبان اثر و برخی واسطه های جشنواره ضد ایرانی گذاشته شد و تاکید بر این نکته که احتمالا تاریخ مصرف خانم کارگردان برای مردم تمام شده و چون در "چنته" چیزی برای مردم ندارند و البته نیاز اجمالی به سوت و کف دارند، به جشنواره خارجی می روند و منتظر سوت و هورای دولت آمریکا! در واقع همان دولتی برای خانم کارگردان سوت می زند که هموطنان ایشان را چند سالی است در شدیدترین تحریم های اقتصادی گذاشته است!

خوشحالی خانم فیلمساز از تبریک سخنگوی وزارت خارجه آمریکا!

خانم کارگردان نسبت به مردم کشورش که توسط همین دولت در شرایط سخت به سر می برد بی تفاوت است(در حالیکه این دسته از فیلمسازان مدعی از جنس مردم بودن و حرف دل مردم را زدن هستند) و خوشحال از دریافت شیر طلایی و تشویق و تبریک "آلن ایر" سخنگوی وزارت خارجه آمریکا. نیم نگاهی به عکس همراه با شیر طلایی ایشان، بر همه چیز شهادت خواهد داد.

ورق در وزارت ارشاد برگشت/وزیر حرف خود را پس گرفت

اما پس از واکنش وزیر ارشاد نسبت به چرایی حضور این اثر در جشنواره خارجی به یکباره و انگار که زلزله ای در وزارت ارشاد رخ داده باشد، گردانندگان اصلی وزارت ارشاد(نه آقای وزیر)، دست بکار می شوند تا فضای بهم خورده را اصلاح کنند. شاید بهترین نفر برای اصلاح امور آقای ایوبی رئیس سازمان سینمایی باشد.ایشان صحبت آقای وزیر را در یک مصاحبه پس می گیرد، به این شکل:

"فیلم قصه ها از ابتدا همه موارد قانونی را طی کرده و خانم بنی اعتماد نیز در این راه همراهی‌های لازم را با وزارت ارشاد داشته‌اند. این فیلم همه موارد قانونی را طی کرده و مشکل قانونی برای اکران ندارد. بنده با شخص دکتر جنتی گفت وگو کردم و ایشان تاکید کردند سخنانشان در گفت وگوی اخیر به درستی منتقل نشده است."

آنچه در فوق درباره روند حضور فیلم "قصه ها" در جشنواره ونیز و حواشی آن اشاره شد بیش از هر چیز چند نکته را عیان می سازد که پرداخت به آن خالی از لطف نیست:

بزرگترین مشکل وزارت ارشاد در صدور مجوز ساخت

یکی از بزرگترین مشکلات وزارت ارشاد در صدور مجوز برای ساخت آثار سینمایی، عدم مطالعه فیلمنامه کامل و توجه به سوابق و نگاه شخص کارگردان و تهیه کننده است.نگاهی آماری به آثار مشکل دار و مسئله دار سینمایی به خوبی روشن می سازد که اغلب آثار مسئله دار توسط کارگردانهای با سوابق نه چندان قابل قبول و مطابق با سیاستهای فرهنگی نظام است.اتفاقا این افراد بسیار پرکار و پس از توقیف فیلمشان، اثر مسئله دار دیگری را کلید می زنند و در واقع از این طریق برای نظام در جوامع مختلف هزینه درست می کنند.

بودجه فیلمهای ضد ایرانی از کجا تامین می شود؟

در همین زمینه جای سئوال است که با توجه به اینکه، هزینه تولید هر اثر بطور میانگین ۵۰۰میلیون تومان است و افراد مسئله دار معمولا ۲ یا ۳ اثر پشت اکران دارند، این بودجه را چگونه و از چه راهی تامین می کنند؟!جالب اینجاست که همه این افراد مورد توجه جشنواره های صهیونیستی و ضد ایرانی هم می باشند! و جالب تر اینکه در صدور پروانه ساخت برای اثر بعدی هم از سوی دست اندرکاران وزارت ارشاد با مشکل مواجه نمی شوند و چه بسا که این مجوزها دو دستی هم تقدیم خواهد شد.

"سینما" ابزاری برای همراهی با سیاستهای نظام یا دهن کجی به نظام!

در همه دنیا "سینما" ابزاری برای پیشبرد اهداف و سیاستهای نظام ان کشور است؛ درست در نقطه مقابل سینمای ایران که برخی فیلمسازان ، آثارشان برای دهن کجی ساخته می شود و این دهن کجی را در جشنواره های خارجی هم نمایش می دهند!

سخن آخر

فیلمسازان متعهد بسیاری در پشت درهای وزارت ارشاد برای ساخت آثار همراه با نظام معطل اند.وزارت ارشاد اندکی هم با این فیلمسازان همراهی کند، عدم حمایت از آثار ضد ایرانی پیش کش!