آهویی عاشقم که آمده ام تا قرار شکار بگذارم

به دلم وعده داده بودم تا عاشقی را کنار بگذارم
بعد فهمیدم از محالات است هر چه پا به فرار بگذارم
 
من همان شاعر حوالی ری، خسته از حرف های پی در پی
امدم بیت بیت مشهد تا در دلم واژه کار بگذارم
 
ای در آیینه هات تصویرم من بدون تو زود میمیرم
ناتوانم که لحظه ای بی تو عمر در انتظار بگذارم
 
خسته ام از نگاه دورادور، از قدمگاه های نیشابور
باید انگار بعد از این با تو زیر گنبد قرار بگذارم
 
دوست دارم تورا برای خودت چه کسی گفته ضامنم باشی
آهویی عاشقم که آمده ام تا قرار شکار بگذارم
 
شاهرود است و بی قرارانت، سبزوار است و سربدارانت
بی قرار آمدم خراسان و میروم سر به دار بگذارم
 
سید محمدحسین حسینی