نامه یک‌دانشجوبه آیت‌الله خامنه‌ای برای لغو دستور بنی‌صدر؛
روایت حضور دانشجویان در دفاع مقدس از زبان رهبر انقلاب
دوشنبه ۱۶ دی ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۲۵
کد مطلب: 335669
در آذر ۱۳۵۹، یک گروهان از سپاهیان اهواز جهت محافظت و پدافند شهر هویزه، از سوسنگرد به آن شهر اعزام شدند. دشمن در آغاز هجوم سراسری خود، ظرف ۴۸ ساعت از محور هویزه تا کرخه پیشروی کرد. در چنین شرایطی ۵۰ تا ۶۰ نفر از سپاهیان ایران برای جلوگیری از پیشروی دشمن مسؤولیت مین گذاری جاده‌ها را به عهده گرفتند. دو هفته قبل از آن بنی صدر دستور تخلیه هویزه را از نیروهای بسیج و پاسدار صادر و دستور داد که در سوسنگرد مستقر شوند. این دستور بنی صدر، با مخالفت جدی شهید سید محمد حسین علم الهدی و دیگر همرزمان او مواجه شد. بعد از آن که علم الهدی با آیت الله خامنه‌ای تماس گرفت، دستور بنی صدر لغو شد و پاسداران در هویزه باقی ماندند.
به دنبال آن شانزدهم دی ۱۳۵۹، نیروهای سپاه در جلو تانک‌های ارتش مستقر شده و منتظر دریافت رمز حمله بودند، که رفت و آمد تانک‌های دشمن زیاد شد. با شناخت دقیقی که عراقی‌ها از منطقه داشتند، این امر موجب شهادت عده‌ای از رزمندگان اسلام شد. در این ضد حمله سنگین دشمن که نیروهای ایرانی مجبور به عقب نشینی شدند، بیش از یکصد تن از نیروهای پاسدار، جهاد و دانشجویان پیرو خط امام از جمله حسین علم الهدی مفقود الاثر و شهید شدند.
شرح این ماجرا به قرار زیر است:
در آذر ۱۳۵۹، پس از شکست بیش از دو گردان از نیروهای عراقی در جنوب سوسنگرد به وسیله سربازان اسلام، یک گروهان از برادران سپاه اهواز جهت محافظت و پدافند شهر هویزه، از سوسنگرد به آن شهر اعزام شدند. افراد این گروهان، پس از رسیدن به منطقه و استقرار، عهده دار حفاظت از جنوب تا جنوب غربی شهر هویزه شدند.
نیروهای عراقی در این منطقه متشکل از واحدهای تانک از نوع « تی – ۶۲»، « تی – ۵۵»، موشک های زمین به زمین و امکانات نظامی پیشرفته و بیش از ۶ هزار نفر پیاده بودند. ولی همین نیروهای اندک مدافع شهر، از کمترین امکانات دفاعی هم بی بهره بودند.
دشمن در آغاز هجوم سراسری خود، ظرف ۴۸ ساعت از محور هویزه تا کرخه پیشروی کرده و در امتداد آن مستقر شده بود، به طوری که فاصله آن ها تا هویزه حدود ۱۰ کیلومتر بود.
تاکتیک دشمن این بود، که با تصرف سوسنگرد، هویزه خود به خود سقوط می کند.
در چنین شرایطی ۵۰ تا ۶۰ نفر از برادران سپاه برای جلوگیری از پیشروی دشمن مسؤولیت مین گذاری جاده ها را به عهده گرفتند. زیرا این جاده ها و راه های عبور، برای دشمن به مانند رگ های حیاتی برای ادامه تجاوز محسوب می شد. دو هفته قبل از آن که عملیات مدافعان اسلام علیه نیروهای عراقی در این منطقه انجام گیرد، بنی صدر دستور تخلیه هویزه را از برادران بسیج و پاسدار صادر و دستور داد که در سوسنگرد مستقر شوند.
این دستور بنی صدر، با مخالفت جدی شهید سید محمد حسین علم الهدی و دیگر برادران مواجه شد. بعد از آن که علم الهدی با حضرت آیت الله خامنه ای تماس گرفت، دستور بنی صدر لغو شد و برادران پاسدار در هویزه باقی ماندند.
یک هفته بعد، تصمیم بر آن شد که از محور هویزه و سوسنگرد حمله انجام گیرد. این عملیات را می توان نقطه عطف عملیات منظم برادران ارتش و سپاه دانست. بار دیگر بنی صدر، شعار جدایی ارتش از سپاه را سر داد و گفت: سپاه نباید در این عملیات شرکت کند. برادران بسیجی و سپاه که در منطقه بوده و اغلب آنها به منطقه آشنایی داشتند، این ترفند بنی صدر را ضربه شدیدی بر پیکر عملیات می دانستند.
بار دیگر، این مسأله با تلاش برادر علم الهدی و تماس های مکرر ایشان با مسؤولان در تهران، حل شد و قرار شد که سپاه به عنوان پیاده ارتش در عملیات شرکت کند.
۱۵ دی ۱۳۵۹، روز آغاز عملیات بود. برای این عملیات دو تیپ از لشکر ۱۶ زرهی قزوین و یک تیپ از لشکر ۹۲ زرهی اهواز در نظر گرفته شده بود، که دو گردان از نیروهای سپاه و عده ای هم از نیروهای جنگ های نا منظم (شهید چمران) نیروهای ارتش را یاری می دادند. از جمله هدف های این عملیات، پاکسازی شمال و جنوب کرخه کور از وجود نیروهای متجاوز ارتش عراق و آزاد سازی پادگان حمید و منطقه جفیر بود. نتایج عملیات در این روز موفقیت آمیز بود . اما هنوز عقبه های اصلی دشمن در پادگان حمید و سه راهی جفیر آسیب ندیده بود. رزمندگان اسلام، پس از تصرف مرزهای کرخه و حاج بدر، قصد پیشروی به سوی پادگان حمید را داشتند. اما بنا به دلایلی، مانند نرسیدن مهمات، قرار بر این شد که ادامه عملیات در ۱۶ دی ماه انجام شود.
شانزدهم دی ۱۳۵۹، برادران سپاه در جلو تانک های ارتش مستقر شده و منتظر دریافت رمز حمله بودند، که رفت و آمد تانک های دشمن زیاد شد و پس از آن، هواپیماهای دشمن جهت بمباران ظاهر شدند. از طرف دیگر نیروهای اسلام زیر آتش توپخانه، کاتیوشا و خمپاره قرار گرفتند. با شناخت دقیقی که عراقی ها از منطقه داشتند، موجب شهادت عده ای از رزمندگان اسلام گردید. لشکر ۹ مکانیزه ارتش عراق دست به عملیات زده بود و چون نیروهای خودی انتظار این حمله را نداشتند، فرماندهی دستور عقب نشینی به طول ۵۰۰ متر را به صورت تاکتیکی صادر کرد. این دستور باعث شد که تانک ها عقب نشینی کنند و عراقی ها با این تصور که نیروهای اسلام شکست خورده و فرار کرده اند، وارد منطقه شدند.
در این ضد حمله سنگین دشمن که نیروهای ایرانی مجبور به عقب نشینی شدند، بیش از یک صد تن از برادران پاسدار، جهاد و دانشجویان پیرو خط امام از جمله حسین علم الهدی مفقود الاثر و شهید شدند. در پی این حادثه نیروهای دشمن در تاریخ ۱۸ دی ۱۳۵۹، هویزه را اشغال کردند و پس از آن فرمانده نیروهای عراقی (خلیل الدوری) دستور داد تعدادی از مردم بی گناه، را دست بسته در یک گودال قرار داده و به شهادت برسانند و سپس عراقی ها تمام شهر را با دینامیت و بلدوزر نابود کردند. بدین ترتیب ۱۸۰۰ واحد مسکونی و تجاری و سه مسجد و دو حسینیه و شهر به تپه ای خاک مبدل شد.
آخرين نامه شهيد علم الهدي
متن زير آخرين نامه شهيد سيدحسين علم الهدي است. اين نامه خطاب به آيت الله خامنه اي (نماينده امام در شوراي عالي دفاع) در دي ماه ۱۳۵۹ پيش از تصرف هويزه توسط نيروهاي عراقي نگاشته شده است.
به نظر من تنها دليلي كه دشمن تاكنون هويزه را تسخير نكرده، اين است كه اگر دشمن سوسنگرد را تسخير كند، هويزه طبعا در اختيارش خواهد بود. لذا دليلي نمي بيند كه نيرو صرف هويزه كند و هويزه را تابع سوسنگرد مي داند، كه هست، ولي اگر دشمن نتواند سوسنگرد را تسخير كند، يقينا به هويزه در طول زمستان قناعت خواهد كرد. اگر به هويزه نرسيم و رسيدگي نشود، درست همانند محاصره سوسنگرد، تعدادي از برادران مومن را از دست خواهيم داد. شرايط فعلي هويزه دقيقا مشابه وضعيت سوسنگرد است، در فاصله زماني محاصره اول و دوم سوسنگرد. البته من به عنوان فرمانده سپاه هويزه ، با ۶۲ نفر پاسداري كه ۲۲ نفرشان غيرمسلحند: تا آخرين قطره خونمان با همان ژ،۳ و كلاش دفاع خواهيم كرد.
البته مهمات ما ۲ عدد آرپي جي (كه يكيش خراب است) و يك عدد تيربار ژ۳ و ۴۰ عدد كلاش و ژ۳ است .
نيازها:
۱ ، ۲۰ قبضه آر. پي . جي
۲ ، ۴۰ قبضه ژ،۳
۳ ، ۲ قبضه خمپاره ۱۲۰
۴ ، ۶ قبضه خمپاره ۶۰
۵ ، ۶ قبضه خمپاره ۸۱
۶ ، ۲ موشك دراگون
۷ ، يك دستگاه بيل مكانيكي
۸ ، يك دستگاه بلدوزر
پيشنهادات اينجانب سيدحسين علم الهدي، مسئول حفاظت جاده هويزه سوسنگرد و مسئول سپاه هويزه: ما بايد يك خط آتش قوي با استفاده از انواع خمپاره ها و موشك دراگون در دو سمت شمال شرقي وجنوب شرقي هويزه قرار دهيم، به دو جهت:
الف: هنگامي كه تانك هاي دشمن در زمان شكست درحال فرارند، توسط اين آتش محاصره شوند.
مانند روز دوشنبه كه تانك هاي دشمن درحال فرار از نزديك هويزه عبور كردند، اما چون ما آرپي جي و خمپاره نداشتيم، نتوانستيم وارد عمل شويم.
ب: اگر دشمن بخواهد هويزه را تبديل به پايگاه زمستاني خود كند و به سوي هويزه حمله ور شود، اين آتش از هويزه دفاع خواهد كرد. اطراف هويزه نياز به حفر كانال و خندق و سنگر دارد، جاده سوسنگرد هويزه بايد كاملا حفاظت شود، خصوصا در قسمت غربي روستاي ساريه... هويزه رابطه آن با سپاه مشخص گردد.
روایت حضور دانشجویان در دفاع مقدس از زبان رهبر انقلاب
رهبر انقلاب در خصوص نقش دانشجویان در دفاع مقدس می فرمایند:
سال ۵۹ با شروع دفاع مقدس، حضور دانشجوها در جبهه است كه نمونه‌هاى مختلفى از آن وجود دارد كه يكى از آنها همين حاج احمد متوسليان و امثال اينها بودند كه بلند شدند رفتند منطقه‌ى غرب در كردستان، در عين غربت - بنده در همان ماه‌هاى اول جنگ، پنج شش ماه بعد از اول جنگ، منطقه‌ى كردستان را از نزديك ديدم؛ گرد غربت آنجا بر سر همه كأنه پاشيده شده بود - و در تنهائى، بى‌سلاحى و با حضور فعال دشمن و بمباران دائمى دشمن، اين مخلص‌ترين نيروها در آنجا كارهاى بزرگى را انجام دادند كه قبل از عمليات فتح‌المبين - عملياتى كه اين سردار بزرگوار و دوستانش انجام دادند - عمليات محمد رسول‌اللَّه (صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم) را انجام دادند كه آن، يك نمونه از حضور دانشجويان است.
يك نمونه‌ى ديگر دانشجوهایى هستند كه در ماجراى هويزه حضور پيدا كردند كه آن دانشجوها را هم بنده، تصادفاً در همان روزى كه اينها داشتند ميرفتند - روز ۱۴ دى - به طرف منطقه‌ى نبرد و درگيرى، ديدم؛ شهيد علم‌الهدى و شهيد قدوسى و ديگران. اين مربوط به سالهاى ۶۰ و ۶۱ است كه البته ادامه پيدا كرد تا آخر جنگ. يعنى واقعاً يكى از بخشهاى تأمين كننده‌ى نيروهاى فعال ما در طول دوران هشت سال دفاع مقدس، دانشگاه‌ها بودند. بعد هم كه در همان اوائل دهه‌ى ۶۰، وقتى بازگشائى دانشگاه‌ها انجام شد، جهاد دانشگاهى تشكيل شد كه يكى از نقاط حساس و يكى از مراكز مايه‌ى افتخار، جهاد دانشگاهى است. قبل از اينها هم در سال ۵۸، تسخير لانه‌ى جاسوسى به دست جنبش دانشجوئى است.
اسامي شهداي دانشجوي هويزه
سيد حسين علم الهدي (دانشجوي رشته تاريخ دانشگاه فردوسي مشهد)
محمد بهاءالدين (دانشجوي رشته کشاورزي دانشگاه شهيد چمران اهواز)
علي حاتمي (دانشجوي پيرو خط امام)
سيد محمد علي حکيم (دانشجوي رشته پزشکي دانشگاه چمران اهواز)
حسين خوشنويسان (دانشجوي رشته مهندسي مکانيک دانشگاه تهران)
جمال دهشور (دانشجوي رشته علوم دانشگاه تهران)
فرخ سلحشور (دانشجوي دانشگاه کرمانشاه)
محمد فاضل (دانشجوي رشته مهندسي صنايع دانشگاه صنعتي شريف)
حسن فتاحي (دانشجوي رشته فيزيک دانشگاه فردوسي مشهد)
محمد حسن (محمود) قدوسي (دانشجوي رشته زبان دانشگاه فردوسي مشهد)
مجيد کريمي ثاني (دانشجوي رشته مهندسي کامپيوتر دانشگاه شيراز)
مجيد مهدوي (دانشجوي رشته مهندسي برق)
اسامی برخی از شهدای حماسه ی هویزه
شهید مرتضی کاوند
شهید مجید یوسفیان
شهید امین سلطانی
شهید محمد دلجو
شهید حسین علم االهدی
شهید حسین زارعی
شهید بهروز نوروزی
شهید محمد ابراهیم سمندالدوله
شهید محمدشمخانی
شهید امیر رفیعی
شهید خلیل بهایری
شهید عبدالمحمد چهار محالی
شهید بهروز پور هاشمی
شهید حسین خمیسی
شهید محمد رضاملایی زمانی
شهید محمد حسن رضا زاده
شهید علی اشرف ظاهری
شهید حسن فلاح نژاد
شهید سعید جلالی پور
شهید محمد علی عسکری
شهید محمد رضا شمسی زاده
شهید علیرضا رکاب ساز
شهید محمد رضا شیخ الاسلام
شهید اسماعیل حاج کوهمدانی
شهید حسن امینی
شهید محمد بهاءالدین
شهید رمضانعلی آقایی
شهید سلیمان تیتئی
شهید عباسعلی حبیبی
شهید شهید قدوسی
شهید مصطفی مختاری
شهید شهید گمنام
شهید عباس افشاری
شهید مجید کریمی ثانی
شهید رضا مستجابی کرمانشاهی
شهید مجید مهدوی
شهید قدیر قدرتی
شهید حسن فتاحی
شهید محمود خالح زاده
شهید حسین خوشنویسان
شهید امیر حسین جعفری
شهید محمود فروزش
شهید محمد جعفر روزبهانی
شهید شیال بوغنیمه
شهید محمود قاسمی
شهید علی اصغر فرهمند فر
شهید مهدی پروانه
شهید محمد حسین رحیمی
شهید سید محمد علی حکیم
شهید حمید شاهید
شهید سید مهدی جعفری
شهید محمد اسماعیل اعتضادی
شهید علی اکبر سیفی ابدی
شهید محمد جواد زاهدیان
شهید محسن غدیریان
شهید امیر احتشام زاده
شهید اکبر حاجی مهدی
شهید اصغر پهلوان نژاد
شهید صادق فروشانی
شهید محمد صادق فروشانی
شهید غفار درویشی
منبع: خبرنامه دانشجویان ایران
