انتظار مردم تهران برای افتتاح یازدهمین پل مرتفع جهان در حالی هفته آینده به پایان می رسد که هجمه یک طیف سیاسی به این پروژه بزرگ، مایه تاسف ناظران شده است.

به گزارش جهان، آنچنان که مازیار حسینی، معاون شهردار تهران روز دوشنبه گفت، "به احتمال زیاد اوایل هفته آینده پل صدر و تونل نیایش یکپارچه به زیر بار ترافیک می‌رود."

به گفته او "پروژه تونل نیایش و فاینانس آن ۸۶۰ میلیارد تومان و پل صدر ۶۴۰ میلیارد تومان هزینه داشته است. برآورده‌های اولیه ما درست بوده و هیچ کدام از پروژه‌ها نیازمند قرارداد الحاقی نشد و هزینه‌ها کاملا روشن و بر اساس نرخ تعیین شده بود."

پل ۱۱ کیلومتری شهید صدر از شهریور سال ۹۰ کلید خورد و با تلاش ۲۶ ماهه کارگران ایرانی و مهندسانی که اغلب متولد پس از انقلاب بوده اند، به بار نشسته است.

استفاده از مصالح ساختمانی داخلی، مقاومت در برابر زلزله و طراحی دیوارهای جاذب صوت در کشور برای اولین بار از دیگر ویژگی های است که پروژه پل صدر را در تراز یک نمونه موفق ملی قرار داده و شهرداری تهران را شایسته تقدیر کرده است.

اما نکته ای که در این میان تامل برانگیز و حتی مشکوک به نظر می رسد، اعتراض برخی محافل تندرو اصلاح طلب به این پروژه تحت عناوینی مانند "استفاده از قطعات چینی و صرف هزینه بیشتر از رقم اعلامی" صورت می گیرد؛ حال آنکه این ادعاها به صراحت از سوی شهرداری رد شده است.

به نظر می رسد رای اعتماد مجدد اعضای شورای شهر به شهردار جدید، برنامه های این طیف سیاسی را به هم زده است که این چنین آستین مخالفت با پروژه های تحسین برانگیزی مانند پل صدر را بالا زده اند.

البته حمایت این طیف سیاسی از عملکرد غلامحسین کرباسچی در شهرداری تهران را هنوز کسی فراموش نکرده است؛ شهرداری که بریز و بپاش های او حتی مورد تائید و اعتراف اطرافیانش هم قرار گرفت و اینگونه توجیه شد که در مدیریت این موارد اجتناب ناپذیر است!

با این حال بستن باب انتقاد را به هیچ عنوان به صلاح کشور نمی دانیم و چنانچه در جهان نیوز هم پیش از این عمل کردیم به مواردی که نقدی وارد بوده است، بدون ملاحظات و وابستگی های سیاسی به آن پرداخته ایم. اما سوال اینجاست آیا هجمه به یک پروژه ملی بدون اشاره به حتی یک ویژگی مثبت آن، که هر انسان آزاده ای به آن معترف است، نمایانگر یک انتقام گیری و اقدام سیاسی نیست؟

حرکت در چنین مسیری بی شک وضعیت نقادی در کشور را منحرف می کند و به جای اصلاح امور به تخریب و تضعیف کارآمدی کشور کمک می کند که نهایتا به محدود شدن نقد و انتقاد در جامعه می انجامد.

لازم است همه دلسوزان کشور برای جلوگیری از چنین انحرافی تلاش کنند.