با توجه به اخبار رسیده، لابی چهره های سیاسی با نفوذ در ایالات متحده تصمیم دارند سمت و سوی مذاکرات هسته ای را به جایی هدایت کنند که حتی بخشی از تحریم ها هم برداشته نشود.

به گزارش جهان به نقل از دیدبان، این مسئله ناشی از فشار رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی منطقه حاصل شده که طرف غربی به هیچ عنوان در برداشتن تحریم ها جدی نباشد. استدلال اصلی در این زمینه نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ایران است. طرف غربی به اشتباه تصور می کند که تحریم هایی که انتخابات ایران را تحت تأثیر قرار داده می تواند در ادامه برنامه هسته ای را هم متوقف کند.

برخی اندیشکده های آمریکایی هم همراستا با این لابی پر نفوذ، معتقدند آمریکا یک رژیم هماهنگ تحریم کننده و فلج کننده در دنیا به وجود آورده است که اعضای آن چند کشور اروپایی و پشتوانه آن سازمان ملل است که ناظر بر اجرای طرح های آمریکا در جهان است. در این راستا هرگونه نرمش و لغو تحریم باعث ایجاد منفذ و روزنه در این رژیم تحریمی می شود.

از سوی دیگر اگر آمریکا اندک تغییری در سیاست خود ایجاد کند کشورهای دیگر دست از پا نشناخته به سوی بازار ایران هجوم می آورند که این مسئله تلاش چند ساله آمریکا برای محدود کردن ایران را به زیر سوال می برد.

به همین منظور آمریکا قصد دارد در یک برنامه مشخص به سمتی پیش برود که تحریم ها را لغو نکند بلکه اموال بلوکه شده را قسط بندی شده به ایران بدهد! به بیان بهتر لابی صهیونیستی مستقر در نظام ایالات متحده فشار بر ایران را به صورت مستمر خواهان است اما برای اینکه مذاکرات به شکست نینجامند سعی دارد اعانه هایی به دولت ایران بدهد.

شنیده ها از مذاکرات ژنو نیز موید این سیاست است. یکی از اعضای حاضر در مذاکرات بیان کرده است: «ما دسترسی به بخشی از منابع مالی شما را آزاد می کنیم. تحریمی را لغو نمی کنیم. حالا اگر مردم شما گرسنه هستند سعی می کنیم بخشی از منابع مالی را در دسترس شما قرار دهیم!» این لحن متکبرانه و توهین آمیز به گونه ای بیان شده است که باطن پلید نظام آمریکا به خوبی آشکار می کند. شاید بسیاری تازه به عمق بیان رهبر انقلاب پی برده اند که «به آمریکا اعتماد نداریم».

گفتنی است آمریکا در حالی خود را میدان دار این صحنه می داند که تنها ۱۲ میلیارد دلار از طلب ایران در این کشور قرار دارد. از سوی دیگر حجم مطالبات ایران از کشورهای اروپایی بالغ بر ۳۵ میلیارد دلار است. هنر دیپلمات های کشورمان برگشت این سرمایه به نحوی است که اعتبار و وجهه ملی و بین المللی ایران لطمه ای نبیند و ما به عنوان طلب کاری که می خواهد طلب خود را وصول کند وارد مذاکرات آتی شویم.