وقتی شنیدم رهبر انقلاب با خاطرات من گریه کرده‌اند جا خوردم
سه شنبه ۱۶ مهر ۱۳۹۲ ساعت ۰۹:۳۲
کد مطلب: 318169
من خیلی دلم می‌خواست خاطرات زمان جنگم را مکتوب کنم؛ نه به خاطر این‌که خاطرات خودم مطرح باشد، بلکه به خاطر شهدایی که با آن‌ها بودیم. به نظرم انتقال فرهنگ دوران دفاع مقدس به نسل جوان ارزشش را داشت که در این باره اقدام کنم. این مسأله تکلیف همه‌ی رزمندگان است. من تأثیرات این خاطرات را در فرزندان خودم میبینم. من تأثیر مثبت بازگوکردن این خاطرات در کسانی که کتاب را خوانده‌اند، خصوصاً در دانشجویان میبینم. می‌توانم بگویم این نوع خاطرات اصلاً در کل زندگی‌شان تأثیر گذاشته است، در راهی که انتخاب می‌کنند. مخاطبین حرف‌های من از فرهنگ بسیجی، فرهنگ شهید و ایثارگری در زندگی‌شان استفاده می‌کنند. برکت این کار تأثیرگذاری در نسل جوان بود.
آن روز که شنیدم حضرت آقا کتابم را خوانده‌اند و فرموده‌اند با بخش‌هایی از این کتاب گریسته‌اند، خیلی جاخوردم. این لطف و عنایت و ارزشی که رهبر انقلاب برای دفاع مقدس قائلند، نشان از اهمیت این موضوع دارد.
ببینید جنگ که تمام شد، نه‌تنها من، بلکه همه‌ی رزمندگانی که من می‌شناسم، هنوز با خاطرات آن سال‌ها دارند زندگی می‌کنند. من بعد از دفاع مقدس خیلی جاها رفته‌ام و تجربه‌های زیادی پیدا کرده‌ام، اما خاطراتش خیلی در حافظه‌ام نمانده است. ولی در دوران دفاع مقدس باید بگویم که انگار در بهشت بودم. جزئیات رخدادهای آن هشت سال هیچ‌وقت از ذهن بنده نرفته است.
مرور خاطرات این کتاب‌ها تأثیر بسیار زیادی دارد. در زندگی گاهی احساس می‌شود که انسان است دیگر و جایزالخطاست یا مثلاً در زندگی دچار انحراف و اشتباه می‌شود، ولی وقتی به این کتاب‌ها و خاطرات نگاه می‌کند متوجه می‌شود که حد و حدودش کجاست و این‌گونه در اصلاح انسان و رفتارش تأثیر دارد.
