نقاط قوت‌وضعف برنامه وزیرپیشنهادی کشاورزی
چهارشنبه ۱۶ مرداد ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۳۷
کد مطلب: 304680
**بهتر بود ایشان تحلیلی از دوران وزارت خودشان بین سالهای ۱۳۸۰ – ۱۳۸۴ ارائه بدهند. در این تحلیل باید عملکرد دوره‌های مختلف مقایسه شود و همچنین تصویر روشنی از نقاط ضعف و قوت دوران مدیریت خودشان صورت گیرد. سپس بیان کنند که با چه برنامه‌هایی قصد اصلاح نقاط ضعف سابق و با اتخاذ چه برنامه‌هایی قصد تقویت نقاط قوت را دارند.
**یکی از الزامات برنامه‌های وزرای پیشنهادی باید این باشد که تحلیلی از برنامه پنجم بیان کنند. این‌طور نباشد که پس از رأی آوردند خیلی از مفاد برنامه پنجم را رد کرده و از مسئولیت تحقق اهداف آن شانه خالی کنند.
**جناب مهندس حجتی از یک سو بر توسعه صادرات محصولات کشاورزی تکیه دارند و از سوی دیگر بر تأمین امنیت غذایی با نیل به خودکفایی! ارائه انبوهی از اهداف همیشه خوب، دردی را از کشور دوا نخواهد کرد. باید ایشان اولویت‌گذاری کرده و متناسب با مختصات زمانی چهارساله آتی هدف ارائه کنند.
**ایشان در پایان عمر وزارتخانه ایشان در جهاد کشاورزی نامه‌ای به رهبری فرستادند و خطر طمع واردکنندگان محصولات استراتژیک را بر خودکفایی و استقلال اقتصادی گوشزد کردند. ایشان در این دوره چهار ساله برای مقابله با این تهدید چه برنامه‌ای دارند؟
**در بیان چالش‌ها به سه چالش اساسی بخش کشاورزی که خرده مالکی و دلالی و کمبود صنایع تبدیلی بومی است، اشاره‌ای نشده است. بی‌شک مسیر پیشرفت کشاورزی از اصلاح این چالش‌های زیربنایی و اساسی می‌گذرد.
**در ارائه برنامه‌ها توجهی به بسترهای زیربنایی و بالاخص قانونی نشده است. به چالش ناهماهنگی فرابخشی اشاره کرده‌اند ولی توجهی به قانون تمرکز وظایف و اختیارات بخش کشاورزی که در مجلس نهم تصویب شده نداشتند. با اجرای این قانون بستر مدیریت یکپارچه زنجیره تولید محصولات کشاورزی مهیا می‌شود.
**ایشان از عبارت حذف واردات استفاده کرده‌اند که در رسانه‌ها بازتاب زیادی داشته است. خبرگان حوزه امنیت غذایی بهتر می‌دانند که باید مدیریت صحیح واردات_ به گونه‌ای که تولید داخلی ضربه نخورد و امنیت غذایی حفظ شود_ هدف قرار گیرد نه حذف واردات؛ و بعید است این هدف زمانی محقق شود، چون با فرض وجود منابع مورد نیاز تولید تمام مواد غذایی کشور، عدم توجه به اولویت تولید مازاد محصولات راهبردی به محصولات غیر ضرور و همچنین اولویت تولید محصولات پرمنفعت و سودآور به محصولات غیر اقتصادی و غیر راهبردی یک اشتباه استراتژیک خواهد بود.
**حرکت به سوی خصوصی سازی نظام پژوهشی بخش کشاورزی یکی از اهداف ایشان ذکر شده که امیدواریم محقق شود. الان یکی از مؤسسات پژوهشی زیر مجموعه وزارت جهادکشاورزی که بیش از ۱۲۰۰۰هزار کارمند حقوق بگیر دولت دارد و ۵۰۰۰ محقق و ۲۵۰۰ عضو هیأت علمی، بزرگترین مجموعه پژوهشی کشور پس از وزارتخانه علوم، تحقیقات و فناوری است. جالبتر اینکه در این چند سال اخیر تمام بودجه ۱۶۰میلیارد تومانی این مجموعه، فقط حقوق ماهانه کارمندان شده و بودجه‌ای برای کار تحقیقاتی نداشته‌اند.
**عضویت جهادکشاورزی در شوراهای اقتصاد، عالی بانکها، پول و اعتبار، آمایش سرزمین، رقابت و شورای عالی امنیت ملی حسب حساسیت‌های امنیت غذایی و تحریم یکی دیگر از انتظارات صحیح ایشان می‌باشد که منتظر تحقق آن هستیم.
**توجهی به خرید تضمینی محصولات راهبردی و روش تأمین اعتبار آن نشده است. کارآمدترین ابزار قاعده‌گذاری دولت برای نیل به خودکفایی خرید تضمینی است که متأسفانه در سالهای اخیر به جهت فقدان سازوکار مناسب تأمین مالی و وابسته بودن آن به درآمد نفتی با مشکلات عدیده‌ای روبرو بوده است.
**برخی از فعالین جهاد سازندگی هنوز از ایشان و دیگر مسببان ادغام وزارت کشاورزی و جهاد سازندگی دلگیرند! سؤال اینجاست که با این ادغام چقدر توانستند روحیه جهادی را به عرصه مدیریت کشاورزی و توسعه روستایی منتقل کند.
{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_22_BLOCK}{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_23_BLOCK}
