اولین برنامه هفت در سال ۹۲ به درگذشت عسل بدیعی، نقد و تحلیل فیلم قاعده تصادف و بازخوانی برخی آثار شهید مرتضی مطهری اختصاص داشت. در قسمت اول برنامه درباره پرحاشیه‌ترین اتفاق ابتدای امسال صحبت شد.
به گزارش جهان به نقل از تسنیم، اولین قسمت برنامه هفت در سال 92 به گفتگو با رضا داوود نژاد در خصوص مرگ عسل بدیعی در نوروز گذشت. رضا داوودنژاد درباره فوت عسل بدیعی گفت: متأسفانه سه روز بعد از مرگ عسل، عموی او نیز به دلیل بیماری سرطان فوت شد و الان شاهرخ بدیعی پدر عسل برای خاکسپاری در مشهد هستند.
داوودنژاد درباره ویژگی های اخلاقی مرحوم عسل بدیعی افزود: شور، شوق، زندگی، طراوت، مهربانی و مادرانه بودن از جمله ویژگی های او بود. همیشه روی این تأکید می کرد که امسال سال مار و متعلق به من و پر از خوشی و نعمت است.
این بازیگر یادآور شد: همه ما مشکلاتی در زندگی داریم و از این حیث مشترکیم.عسل انسان احساسی و عاطفی بود اما هیچ گونه ناراحتی جسمی و روحی نداشت و من به دلیل شرایطم در عید به مسافرت نرفتم و عسل هم در کنار ما ماند.
رضا داوود نژاد درباره اطلاع رسانی و اظهار کرد: روز 12 مرگ مغزی را اعلام و روز 14 فروردین آن را تأیید کردند. 10 دقیقه قبل از تأیید مرگ مغزی یک مصاحبه با شبکه خبر و یک مصاحبه کامل به همراه دکتر عسل در بیمارستان مسیح دانشوری انجام دادم و به غیر از آن تا آن زمان من و همسرم هیچ مصاحبه رسمی انجام نداده بودیم، اما اگر به اینترنت مراجعه کنید بیش از 100 مصاحبه با خواهر عسل بدیعی و یا رضا داوود نژاد تحت عناوین مختلف می بینید. اصلا ما در وضعیتی نبودیم که بخواهیم با رسانه های دیگر مصاحبه کنیم.
وی درباره چگونگی فوت عسل بدیعی عنوان کرد: 10 فروردین در بیمارستان کسی نبود و همه چیز در حد اورژانس بود. عسل از سردرد به همسرم زنگ زد و همسرم کنار او رفت. آرام آرام حالت تهوع تشدید شد و بعد به اورژانس زنگ زدیم و عسل موقع معاینه اورژانس دچار تنگی نفس شد. بیمارستان بهمن اولین بیمارستانی بود که به آن مراجعه کردیم و به یکباره تنفس عسل دچار اختلال شد و به اتاق احیا رفت. این واقعه برای من که ساعت 9 شب با عسل صحبت کردم، شوک آور بود و اصلا نمی فهمیدم چرا باید به اتاق احیا برود؟
داوود نژاد افزود: وقتی حالت های به وجود آمده در عسل را به دکتر توضیح دادم و خودم یکبار دچار این حالت ها شده بودم، گفتم شاید مسموم شده باشد و از همانجا انتشار اخبار و زنگ های متعدد آغاز شد. بیمارستان دو احتمال مسمومیت و مشکل مغزی را مطرح کرد و علت اصلی آن را نمی دانست و باید عسل را به بیمارستان لقمان برای تشخیص بهتر می بردیم، اما تنها بخش ICU بیمارستان کیان جا داشت و همان شب به بیمارستان کیان منتقل شد. وقتی علت را می پرسیدیم ، آن را یک تشنج مغزی می دانستند که باعث کاهش هوشیاری عسل شده است.
داوودنژاد اظهار کرد: خون عسل را برای آزمایش به بیمارستان لقمان فرستادیم و دکتر خبرداد به احتمال زیاد خانم بدیعی دچار آسیب مغزی شده است و ما نمی توانیم متوجه میزان سطح هوشیاری ایشان شویم. پس از آن پروسه اعلام خبر مرگ مغزی و اهدای اعضا مطرح شد.
رضا داوود نژاد با بیان اینکه اتفاقات خوبی در طول این مدت به منظور تسلی دادن و کم شدن این غم بزرگ برای ما افتاد، افزود: در پی اتفاقاتی که سال گذشته برای من افتاد و من سلامت از این مرحله بیرون آمدم، عسل اجازه اهدای عضوش را داده بود . این برای خانواده اش بسیار سخت بود، اما این اهدای عضو انجام شد.
داوودنژاد در تشریح یکی دیگر از اتفاقات خوب در خصوص اهدای عضو عسل بدیعی خاطرنشان کرد: آمار ثبت نام اهدای عضو بین 300 تا 500 نفر به طور روزانه است و پس از اهدای عضو مرحومه بدیعی در 3 روز 16 هزار نفر ثبت نام کردند که در 9 سال اخیر بی سابقه بوده است. مرحومه بدیعی جزو معدود افرادی بودند که تمام اعضا، بافت، نسوج و حتی پوست ایشان با رضایت خانواده اهدا شد. از لحاظ علمی اگر اعضا در سلامت کامل نباشند، فرآیند اهدای عضو اصلا انجام نمی شود.
ماشاا... ما ایرانیها خوب بلدیم شایعه سازی و شایعه پراکنی کنیم بلانسبت یه سری از ایرانیها البته،وای از اون روزی که کسی تو زندگیمون سرک بکشه اسمشو میزاریم فضولی اما ماشاا... خوب بلدیم تو زندگی همه سرک بکشیم و این کار رو برای خودمون بد نمیدونیم،وای از اون روزی که کسی برامون تو فامیل حرف و حدیث درست کنه و یا اتفاقی واقعی رو که مثلا ما میخواستیم به عنوان یه راز باقی بمونه رو فاش بکنه،انوقته که میخوایم سر از تن اون آدم جدا کنیم و حق و حقوق دار میشیم و اون رو برای خودمون محفوظ میدونیم که مسئله کاملا خصوصی بوده،اما بازم ماشاا..خوب بلدیم در رابطه با دیگران مخصوصا چهره های سرشناس مملکتمون شایعه سازی کنیم و بهشون تهمت بزنیم اصلا فوت مرحومه عسل بدیعی عزیز به هر دلیلی که بوده باشد،این ارتباطی به ما پیدا نمیکند و مربوط به خانواده ایشان است ما به عنوان هم وطن ایشون فقط باید متاسف و متاثر باشیم که چنین هنرمند خوبی را از دست داده ایم که با بازی در نفقشهایی به یادماندنی جز دادن الگویی صحیح و راستین به ما درسها آموختند و باید از رفتارهای زشت اینچنینی خودمان خجالت بکشیم زیرا این روز برای همه ما فرا خواه رسید و آنروز در رابطه با ما نیز به همین صورت قضاوت نادرست خواهد شد،پس بهتر این است که برای ایشان از خداوند طلب آرامش و آمرزش کنیم و برای خانواده ایشان و همچنین دوستداران و دوستان ایشان که خود بنده یکی از آنها هستم طلب صبر و شکبایی کنیم،خدا رحمتش کند،روحش شاد و یاد این عزیز از دست رفته نازنین گرامی
