دروغ بزرگ"من مادر هستم" چیست؟
يکشنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۲۱
کد مطلب: 259195
کنایه‌های سیاسی و جنسی برای فروش بیشتر
میثم تولایی در ابتدا درباره ایراداتی که به فیلم وارد است، اظهار داشت: « اول از همه باید بگویم که داستان فیلم مشکل قانونی دارد آن هم درباره حکم قصاص دختر داستان است. به جز این، سکس کلامی به وفور در سراسر فیلم دیده می‌شود. »
تولایی به کنایه های فیلم هم اشاره کرده و می گوید:«کنایه‌ها نیز که دیگر جای خود دارد. در سکانسی از فیلم، «نادر» خطاب به «سپیده» که تازه از پاریس برگشته است، می‌گوید:«دیگر اوضاع مثل سابق نیست و ما هم داروخانه شبانه روزی داریم و هم حلیم فروشی شبانه روزی و...» به هر حال این‌ها کنایه‌هایی است که مخاطب سینما به راحتی قصد آن را می‌فهمد و البته این‌ها کف و پایین‌ترین سطح ایرادات این فیلم است. در اصل باید گفت مدت‌هاست سینمای تجاری کنایه‌های سیاسی و جنسی را برای فروش بیشتر خود برگزیده.»
«من مادر هستم» به دنبال هدف مشخصی است
میثم تولایی با اشاره به نام فیلم «من مادر هستم» گفت: «اگر این فیلم می‌خواهد نشان دهد که مشروب خوردن و بی‌بند و باری آخر و عاقبتش این است پس چرا تیتر فیلم که همان اسمش است از پایان گرفته شده، زمانی که تازه «ناهید» حس مادرانه‌اش به سراغش می‌آید. صحنه‌های احساسی پایان فیلم غیر از این بود که می‌خواست مهمترین حکم شرع و اسلام یعنی قصاص را زیر سوال ببرد؟ مخاطب وقتی روحانی را می‌بیند که قرآن به دست آمده و یکسری جملات عربی را برای دختر ۱۹ ساله اعدامی پای چوبه‌ی دار می‌خواند چه حسی نسبت به دین، قرآن، اسلام و اصلا روحانیت پیدا می‌کند؟ این‌ها را زمانی متصور شوید که در سینما نشسته‌اید و چند صد زن و مرد، دختر و پسر از ته دل می‌خواهند این دختر اعدام نشود و همه به گریه کردن می‌افتند. واقعا این صحنه‌های احساسی چه معنای دیگری داشت که ما نمی‌فهمیم؟»
«من مادر هستم» کجا به مخاطب دروغ گفت؟
تولایی می افزاید:«حقیقت این است که در این فیلم به مخاطب دروغ گفته می‌شود. ببینید، وقتی دختر اعدامی که باران کوثری نقش آن را بازی می‌کند در دادگاه قرار می‌گیرد اصلا حرفی از اینکه قبل از مرتکب آن گناه مشروب خورد‌ه‌اند نمی‌زند و این همان حقیقتی است که نویسنده و کارگردان از قاضی فیلم و از مخاطبی که در میانه راه است پنهان می‌کنند و اینگونه القا می‌شود که به این دختر تجاوز شده است! اما حقیقت چیز دیگری است. به این مثال واقعی توجه کنید. چند سال قبل راننده مستی در نیویورک با عابری تصادف می‌کند که منجر به فوت عابر می‌شود. دادگاه نیویورک حکمی برابر با حکم یک قاتل را برای راننده در نظر می‌گیرد. زمانی که قاضی با مخالفت افکار عمومی مواجه می‌شود عنوان می‌کند که اگر راننده مست نبود و تصادف می‌کرد برابر با قوانین رانندگی با او برخورد می‌کردیم اما چون او مست کرده و بعد پشت فرمان نشسته باید حکم قاتل را برایش قائل شویم.
در فقه ما هم چنین چیزی وجود دارد. در فقه اسلامی زمانی که فعلی انجام می‌شود در ابتدا سوال می‌شود که آیا مقدمات اختیاری طی شده است یا خیر یعنی اگر چنین اتفاقی در یک کشور اسلامی می‌افتاد و راننده‌ای لایعقل به عابری می‌زد و او را می‌کشت باید قصاص می‌شد چون مقدمات اختیاری را خودش طی کرده است. او با صحت کامل عقل و با علم به این که مشروب باعث زوال عقل می‌شود آن را خورده و بعد پشت فرمان نشسته و بعد هم باعث فوت انسانی شده است.
حالا در فیلم آقای جیرانی هم مشابه چنین ماجرایی را شاهدیم، اینکه دختری با عقل سالم و حتی با پیشنهاد خودش به سعید که او را عمو خطاب می‌کند مشروب می‌خورند و بعد هم آن ماجرا اتفاق می‌افتد. آیا در پایان فیلم مخاطب با این ذهنیت که مقصر اصلی دختر بوده برایش دلسوزی می‌کرد؟ جواب منفی است، چرا که اصلا نه در دادگاه و نه در ادامه فیلم به این موضوع اشاره‌ای نشد.»
کارگردان و تهیه کننده هیچ فعل غیرقانونی انجام نداده‌اند
تولایی با اشاره به فیلم «من مادر هستم» گفت: «این فیلم را مسئولان سینمایی ما حتما در صحت کامل جسمانی و عقلانی پروانه ساخت و نمایش داده‌اند پس در شرایط فعلی نیز باید به سراغ مسئولان رفت و پرسید با کدام حجت مجوز دادید؟»
وی افزود: «به هر حال کارگردان تا پروانه ساخت نداشته باشد که نمی‌تواند فیلم بسازد و وقتی هم که فیلم را ساخت تا پروانه نمایش نگیرد که نمی تواند آن را اکران کند پس کارگردان و تهیه کننده هیچ فعل غیرقانونی از نگاه وزارت ارشادی انجام نداده‌اند ضمن اینکه تهیه کننده براساس مجوزی که گرفته برای فیلم هزینه کرده است.»
برنامه «هفت» همانی است که صدا و سیما می‌خواهد
میثم تولایی همچنین در ادامه این گفت‌وگو به شدت از سری جدید برنامه «هفت» انتقاد کرد و گفت: «گبرلو آدم ضعیفی است که نه ارتباط درستی با سینما دارد و نه توانایی اجرا.»
وی افزود: «جالب اینجاست در برنامه هفته گذشته "هفت"به جای آن که یک تحلیل درست و اصولی درباره «من مادر هستم» داشته باشیم بیشتر یک سری حواشی را شاهد بودیم که متاسفانه به دلیل بی‌تجربگی مجری برنامه پیش آمد. »
«هفت» برنامه‌ای ضعیف و بی‌رمق/ «هفت» پاتوقی است برای آدم‌های سوخته
تولایی در پایان بیان داشت: «به نظر می رسد گبرلو فقط و فقط به این دلیل به عنوان مجری «هفت» انتخاب شده تا بگویند طیف ارزشی سینمای ما آدم‌های متخصص ندارند و نهایت توانایی آن‌ها در اداره یک برنامه سینمایی، گبرلو است! در صورتی که اگر بخواهیم واقع بینانه قضاوت کنیم این مساله اصلا درست نیست و با کمی دقت می‌توان نیروهای مستعد و ارزشگرایی را پیدا کرد که هم سینما را می‌شناسند و هم با اجرا در تلویزیون آشنایی دارند.»
با چماق نمی توان فرهنگ سازی کرد
وی با بیان اینکه نقدهای زیادی به «من مادر هستم» وجود دارد و شکی نیست که فریدون جیرانی در طرح مباحث خود نگاه منصفانه نداشته است، تصریح کرد: «اما برای اعتراض به یک پدیده فرهنگی نمی‌توان کار ضد فرهنگی انجام داد، نمی‌توان با چماق فرهنگ سازی کرد بلکه باید به شیوه‌ای کاملا فرهنگی، نقدهای خود را درباره فیلم ارائه کنیم. »
تولایی با عنوان این مطلب که این تجمعات و شعار دادن‌ها پیش از آن که به ضرر فیلم تمام شود سبب ساز فروش بیشتر آن خواهد شد، گفت: «مخاطب سینما و قشر فرهیخته جامعه که پیگیر موضوعات فرهنگی است نسبت به فیلم کنجکاو می‌شود و به تماشای فیلمی می‌رود که نباید اصلا ساخته می‌شد و به این ترتیب یک نوع ضدتبلیغ برای فیلم فراهم می‌شود. به شدت با چماق به دستی مخالفم و به صراحت می گویم با آب کثیف نمی‌توان روی دیوار نوشت که نظافت را رعایت کنید!»
