از بهروز بقایی چه خبر؟
شنبه ۲۹ مهر ۱۳۹۱ ساعت ۱۴:۰۶
کد مطلب: 250632
او طولاني ترين روز زندگي اش را ۹ ماه قبل از به دنيا آمدنش مي داند و مي گويد همه چيز داشت به خوبي پيش مي رفت تا روزي كه به دنيا آمدم. بقايي ادبيات، شعر، موسيقي، سينما و عكس را به خاطر اين كه زايش و آفرينش دارند ستايش مي كند و مي گويد مي توان به خاطر هر چيز پاك به خاك افتاد و سجده كرد.
او امروز حالش خوب است، اگرچه زلزله آذربايجان اين اواخر اساسي «تكان»ش داده و خاطرات تلخ زلزله رودبار و بم را به يادش آورده است. طبع شاعرانه و رقت ادبياتي اش درست همانند فيلم هايش هستند و سؤال ها را به سبك خودش پاسخ مي دهد. مي گويد به تاريخ ديگر اعتباري نيست مگر اين كه تاريخ پرداز را به خوبي بشناسيد و محل درآمدش را بدانيد وگرنه بيشتر تاريخ را حاكمان مي نويسند.
ترجيع بند صحبت هايش نيز اين است كه: اهل گيلانم، من رود مي خوانم، دريا ترانه بر لب، با آب هاي خشمگين رود سپيدم ... «هامون» خشك امروز تلخي بغض فرداست. «آباده» گيوه هاي مرا مي روبد و «سمنان» نان جهان مرا لقمه اي پر از خوبي است و «گشت» گاه من از دشت هاي بي نهايت «كاسپين» عبور خواهد كرد. من خردك كودكي از اهل ايرانم.
