"فیلم من ۹ سالن داشت و فیلم رقیب ۳۰ سالن"، "از سوی گروهی ناشناس تهدید شده بودیم به اینکه نسخه کپی فیلم به بازار می‌آید"، "«یکی از ما دو نفر» هم آن قدر قابلیت دارد که حتی با حضور فیلم‌هایی مانند «اخراجی‌ها۳» و مخاطبان را به سینماها کشانده"، "شک نکنید که اگر تعداد سالن‌های نمایش «یکی از ما دو نفر» افزایش می‌یافت، فروش این فیلم به مراتب بیشتر از الان بود" و ... . اینها جملاتی است که یک کارگردان درجه ۳ در مصاحبه با یکی از شبکه‌های خبری مطرح کرده است.

به گزارش جهان، تهمینه میلانی که اقوام خاله بیتا صدایش می‌کنند از جمله کارگردانانی است که عشق‌‌های مثلثی و مربعی! را بخوبی به تصویر می‌کشد و به فیلمفارسی ساز نوین مشهور است.

گرچه او در تازه‌ترین اثر خود نیز سعی کرده از اصول فمینیستی عدول نکند اما اینکه چه‌طور متوقع است که مردم برای اینگونه فیلم‌ها هزینه کنند جای سوال دارد.
این فیلم‌ساز دو دهه گذشته که در آخرین اظهار نظرش در برنامه هفت مردم ایران را عقده‌ای نامیده بود امروز متوقعانه درگفتگوی‌های خود به همین مردم ایراد می‌گیرد که چرا نمی‌آیند فیلمش را ببیند و فروشش را میلیاردی کنند.

وی که اصرار شدیدی بر تکرار ایده‌های دو دهه پیش خود دارد بیش از پیش بر بدیع بودن فیلم‌هایش فخر می‌فروشد و نمی‌داند مردمی که به گفته او عقده‌ای هستند امروز دیگر دغدغه‌هایشان دیدن فیلم‌هایی با مضامین عشق‌های چندضلعی نیست.

خانم میلانی در این گفتگو اما نگفته که چرا فیلم خود را خوب مهندسی نکرده و چرا اشکالاتی چون ضعف فیلمنامه و شخصیت‌پردازی، شلخته بودن اثر که به لحاظ روایت فیلمنامه و چه به لحاظ دراماتیک نشدن رویدادها در آثار قبلی او دیده می‌شد را برطرف نکرده است؟

جالب‌تر اینکه میلانی در اظهارات متوهمانه‌ای فیلم خود را با پر فروش‌ترین فیلم تاریخ ایران قابل رقابت دانسته و هنوز متوجه نیست که وقتی نقش اول زن فیلمش را به خواهرزاده جوانش السا فیروزآذر (یعنی نابازیگری که کوچکترین استعدادی در بازیگری نداشته و به طور مرتب و به مانند مدل‌های درجه سه جلوی دوربین قرار گرفته، به دوربین زل می‌زند و دیالوگ‌های خود را می‌گوید آن هم بدون کمترین انعطافی در روند بازی) سپرده و نقش‌های مکمل را هم به کسانی نظیر پیام صالحی و دانیال عبادی، دیگر فیلمش قابلیت رقابت با فیلم‌های پر ستاره‌ای چون اخراجی‌ها را نخواهد داشت.