افق حاشیه سازان آبستراکسیونی شورای شهر چیست؟ مرور تاریخ؛ شورای اصلاح‌طلب اول چگونه به انحلال کشید؟

گروه سیاسی جهان نيوز: انتخابات مجلس دوزادهم در تهران باعث ثبت سکانس های تلخی در قبل و بعد از انتخابات شد. ماجراهایی که در حد انتخابات مجلس هم نماند و تبعات آن از بهارستان فراتر رفت.

توصیه صریح رهبرانقلاب خطاب به منتخبان جدید در مجلس شورای اسلامی و البته به همه مسئولان و شخصیت‌های سیاسی این بود که «کام مردم را تلخ نکنید!». ایشان در دیدار اعضای مجلس خبرگان فرمودند: «آن چیزی که می‌تواند شیرینی مجلس جدید را نابود کند، سخنان اختلاف‌انگیز و دعوا راه‌انداختن‌ها و ستیزه‌گری‌های دشمن‌پسند است؛ شیرینی مجلس جدید را این‌جور چیزها از بین می‌برد. باید خیلی مراقبت کرد؛ باید خیلی مراقبت کرد.»

ماجرای اختلاف میان اعضای ششمین دوره شورای شهر تهران چیست؟
کش‌مکش‌های سیاسی همان طور که گفته شد منحصر در بهارستان نماند و متاثر از همین فضا به پارلمان شهری رسید. همه چیز از نهم اردیبهشت‌ و صحن علنی شورای شهر تهران شروع شد. جایی که دکتر زاکانی شهردار تهران به‌همراه معاونان برای گزارش اقدامات حوزه حمل‌ونقل و ترافیک میان نمایندگان حاضر شد. گفت‌وگو درباره محرمانه ماندن بندهای مالی قرارداد واردات اتوبوس‌های برقی از چین، موجب اختلاف شد.

شهردار تهران معتقد بود به‌علت ملاحظات مرتبط با تحریم، نمی‌تواند همه جزئیات نقل‌وانتقال مالی را بازگو کند. ولی حاضر است تا متن قرارداد را به‌صورت محرمانه در اختیار تک‌تک نمایندگان قرار دهد. در مقابل اما بعضی‌ها معتقد بودند این لاپوشانی‌ها شبهه‌انگیز و برای دور زدن اختیارات قانونی شورا است.

ذوق‌زدگی اصلاح‌طلبان از اختلاف در شورا
در اقدامی عجیب هفت عضو در میانه حرف‌های شهردار تهران، جلسه شورا را ترک کردند. اقدامی که اگرچه موجب خروج جلسه شورا از نصاب نشد، اما از جانب برخی رسانه‌ها به «آبستراکسیون» تعبیر شد. اتفاقی کم‌سابقه در تاریخ شورای شهر تهران به وقوع پیوست. روزنامه‌های اصلاح‌طلب با ذوق‌زدگی ماجرای خروج آن هفت نفر را روایت کردند. تیتر نخست شش روزنامه اصلاح‌طلب (هم‌میهن، شرق، سازندگی، آرمان ملی، اعتماد در صفحه نخست و ابرار) به این موضوع اختصاص داشت.

فهم دلایل ذوق‌زدگی اصلاح‌طلبان از اختلافات ساکنان اصول‌گرای خیابان بهشت، چندان پیچیده نیست. اختلافاتی که در جلسات بعدی شورای شهر هم ادامه داشت. صحن علنی شورا روز 18 اردیبهشت ماه نیز صحنه کش‌مکش نمایندگان وابسته به گروه‌های مختلف اصولگرا بود. بهانه این بار اتفاقی بود که برای یک عضو شورا در شهرداری منطقه 17 رخ داده بود. جایی که او ادعا می‌کرد برای بازرسی میدانی و دیدار و گفت‌وگوی با مردم به ساختمان آن منطقه رفته است.

اما نماینده شهرداری معتقد بود علت حضور این عضو شورا در منطقه 17، ممانعت از جابجایی یکی از مدیران حوزه شهرسازی بوده است. دوباره تنش بالا گرفت؛ اما چمران رئیس شورای شهر مقابل این حواشی ایستاد؛ نماینده پیشکسوت شورا که سابقه عضویت در چهار دوره شورای شهر را دارد. رئیس شورا آن روز همه را به دوری از بگومگوهای بیهوده سیاسی و ائتلاف برای خدمت‌گزاری به مردم دعوت کرد.

«همه می‌دانند من برای انتخاب شهردار به چه کسی رأی دادم». چمران سخنان خود را این‌گونه آغاز کرد تا مقابل حرف‌وحدیث‌هایی که او را به جانب‌داری از شهردار مستقر متهم می‌کرد، بگیرد. رئیس کارکُشته شورا هم‌چنین به تجربیات اختلاف در نخستین دوره شورا اشاره کرد. جایی که میان اصلاح‌طلبان ساکن بهشت آنقدر بگومگو بالا گرفت، که شورای شهر منحل شد. پس از آن بود که اصولگرایان با ائتلاف «آبادگران» به رهبری چمران توانستند وارد بهشت شوند.

چمران در صحن علنی شورا به هشدارهای مکرر رهبر معظم انقلاب هم درباره اختلاف و دودستگی اشاره کرد: «باید به این فکر کنیم که آیا از این اتفاقات مقام معظم رهبری خوشحال خواهند شد یا ناراحت؟ مردم از این گفت‌وگوها ناراحت می‌شوند یا خوشحال؟ دوگانگی از زهر کُشنده‌تر است. برای آینده شورا و آینده کشور خوب نیست. ما اینجا برای حل مشکلات مردم آمده‌ایم.»

مرور یک تجربه تاریخی؛ شورای اصلاح‌طلب اول چگونه به انحلال کشید؟
انتخابات نخستین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا، اسفندماه 1377 برگزار شد. نخستین رئیس‌جمهور اصلاح‌طلب ایران، خرداد 76 وارد ساختمان پاستور شده بود و روزنامه‌های زنجیره‌ای اصطلاحاً اصلاح‌طلب، آسمان سیاسی را قبضه کرده بودند. آن‌طور که پیش‌بینی می‌شد، همه کرسی‌های پارلمان شهری در تهران هم به تصرف اصلاح‌طلبان درآمد. چهره‌های شناخته‌شده‌ای نظیر سعید حجاریان، عطریانفر، عبدالله نوری، جمیله کدیور و دیگران.

اصلاح‌طلبان به جان هم افتاده بودند. وابستگان به طیف‌های مختلف اصلاح‌طلبی از کارگزاران گرفته تا سازندگی با یکدیگر درگیر شدند. اولین دعوا برای انتخاب شهردار بود. جایی که مشارکتی‌ها تلاش می‌کردند دانش‌آتشیانی را شهردار کنند. گزینه نزدیکان رئیس‌جمهور سازندگی هم مرتضی الویری بود. در کشاکش این دعواها، مرتضی الویری شهردار تهران شد.

دوران مدیریت الویری هم دیری نپایید. تنش‌ها در صحن شورا آنقدر بالا بود که عملاً نمی‌شد کاری را به پیش برد. برای همین وی در میانه‌های دوره، در اعتراض به همین اختلافات استعفا کرد. پس از الویری، اصلاح‌طلبان شورای نخست، ملک‌مدنی را با مدرک فوق‌دیپلم نساجی به‌عنوان شهردار تهران انتخاب کردند. مشارکتی‌ها اما انتخاب یک گزینه کارگزارانی دیگر را بر نتابیدند. شورای شهر نخست صحنه درگیری‌های یومیه میان موافقان و مخالفان شهردار شد.

آنچه البته مهم نبود، مسائل و مشکلات مردم میان دعوای سیاسی اصلاح‌طلبان بود! آبستراکسیون‌های مکرر مخالفان ملک‌مدنی، عملاً شورای نخست را از حیز انتفاع ساقط کرد. اصغرزاده که آن روزها نماینده شورا بود، به رسانه‌ها می‌گفت برای نمایندگان آبستراکسیون‌کننده تابوت آماده کنند! سعید حجاریان هم معتقد بود ملک‌مدنی تعادل روانی لازم را ندارد! همین اختلافات در نهایت منجر به انحلال نخستین شورای اسلامی شهر تهران شد.

خط جدید؛ چمران را تخریب کنید!
کاریزمای شخصی چمران توانسته تا حد زیادی صحنه را آرام کند. عقلانیت و آرامشی که رئیس همه شورا اعضا را به آن دعوت می‌کرد، همان پیام مهم رهبری بود. جایی که معظمٌ‌له به منتخبان جدید بهارستان هشدار داد: «کام مردم را با دعواهای سیاسی تلخ نکنید!» تیر کسانی که روی اختلافات در صحن شورا حساب کرده بودند، به سنگ خورد. عصبانیت ناشی از این موضوع، دلیلی بر طراحی دور جدید حملات شد.

هدف، زیر سؤال بردن توان مدیریتی مهندس چمران بود. مردی که باطل‌السحر نقشه‌های کسانی شد که می‌خواستند شورای ششم را مثل شورای نخست درگیر حواشی کنند. چمران به علت سال‌ها فعالیت در بالاترین سطوح سیاسی، به خوبی با ضررهای دوگانگی آشناست. نگاه چمران برای عمده اعضای شورا، فصل‌الخطاب بود.

برای نمونه، رئیس کمیته ایمنی و مدیریت بحران شورای شهر تهران می‌گوید: «حضور آقای چمران برای همه ما یک نعمت است. اگر حضور ایشان و مدیریت مثال‌زدنی ایشان نبود، اوضاع در صحن شورا جور دیگری پیش می‌رفت. سابقه ایشان در حوزه مدیریت شهری برای همه ما کارگشا است. من مشاهده می‌کنم رئیس شورای اسلامی شهر تهران دلسوزانه مدیریت می‌کند. امیدوارم همه عزیزان شورا پذیرای نصیحت‌های پدرانه ایشان باشند.»

می‌گویند تاریخ دو بار تکرار می‌شود؛ یک بار تراژدی، یک بار کمدی! حضور امثال مهندس چمران و نبود حاشیه سازان در اکثریت، تاکنون مانع از انحراف و بیراهه‌روی شورای ششم و تکرار خاطرات تلخ مدیریت اصلاح‌طلبان در تهران شده است. به گفته سروری، نایب رئیس شورای شهر تهران، متاسفانه بعضی از افراد شورای شهر تهران که تعداد کمی هم دارند درگیر مسائل شخصی شده‌اند و برنامه آنها افراد تخریب و سیاه‌نمایی عملکرد شهرداری تهران است.

فیلم

برای ارتقای فرهنگ نقد و انتقاد و کمک به پیشرفت فرهنگ و اخلاق جامعه، تلاش کنیم به جای توهین و تمسخر دیگران، نظرات و استدلال هایمان را در رد یا قبول مطالب عنوان کنیم.

رضا تیماجچی

۱۴۰۳/۰۲/۲۹ ۱۷:۳۳ |

۵ ۶

۱۴۰۳/۰۲/۲۹ ۱۷:۳۳

درود بر مهندس چمران
خدا به ایشون عمر طولانی و با عزت و برکت عطا نماید انشاءلله
مردم تهران از مدیریت مدبرانه ایشون در طول سالهای متمادی بهره مند شده اند.
ایشون مانند برادر شهیدشون از جمله خدمتگزاران راستین انقلاب اسلامی بوده اند.

۱۴۰۳/۰۲/۲۹ ۱۷:۴۴

۵ ۵

اعضای شورای شهر تهران که همگی از دوستان ولایت و پیروان امام و رهبری هستین،
مواظب باشین با اختلافات سطحی وظاهری دل دشمنان را شاد نکنید و شهدا را از خودتان ناراضی کنید
از عبرتها عبرت بگیرید...

۱۴۰۳/۰۲/۲۹ ۱۸:۵۸

۱ ۱

یعنی که چی انتخابات مجلس دوزادهم در تهران باعث ثبت سکانس های تلخی در قبل و بعد از انتخابات شد؟؟؟؟؟

۱۴۰۳/۰۲/۳۰ ۰۸:۲۴

۲ ۰

شورا 21 عضو دار وقتی 7 عضو یعنی یک سوم اعضا حرف،انتقاد یامطلب در موردی دارند نباید اینگونه با آنها رفتار نمایید.

افق حاشیه سازان آبستراکسیونی شورای شهر چیست؟/ مرور یک تجربه تاریخی؛ شورای اصلاح‌طلب اول چگونه به انحلال کشید؟